დეკემბერი

საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 1 დეკემბერი.
ჩვენ რატომ არ უნდა დავჩეთ კმაყოფილი უბრალოდ ღმერთის განდიდებით? ბჰაგავანი სიყვარულით გვიხსნის და შთაგვაგონებს ჩვენ დღეს.
დაფიქრდი, ო კაცო, იმსახურებ თუ არა რამე მუდმივ სიხარულს საერთოდ შენი შრომიდან დილით შენი გაღვიძების მომენტიდან ღამით დასაძინებლად წასვლამდე, დაუსრულებელი და უსაზღვრო შრომიდან, შრომიდან რომელიც ხშირად არ გტოვებს შენ თუნდაც წამის ინტერვალით გაიხსენო ღმერთის ბრწყინვალება და დიდებულება! გასაკვირი არ არის მიუხედავად იმისა რომ ღმერთი არის ყველგან, ისინი ვინც მას ხედავენ არიან ცოტანი და იშვიათნი. გოვინდა, როგორც ანდაზა ამბობს, ეკუთვნის ყველას, მაგრამ ძალიან ცოტანი არიან ვინც სინამდვილეში მას თავიანთ ყველაფერად მიიჩნევენ. ათასობით არიან ვინც ადიდებს ღმერთის სილამაზესა და დიდებულებას მომხიბვლელ პროზაში ან პოეზიაში, მაგრამ ჩამოსათვლელად რამდენიმე სულია რომ იზიარებს მის მადლს. რადგან ნექტარის სიტკბო ცნობილია მხოლოდ მათთვის ვინც მას ენაზე ათავსებს, და არა მათთვის ვინც აგროვებს მას თასებში, სკივრებში ან თუნდაც კასრებში! არსებობდა სამი ანდჰრას მისტიკოსი ვისაც ჰქონდათ ნექტარი თავიანთ ენაზე, ასე ვთქვათ, და ამიტომ იყვნენ შემძლე ემღერათ მათ განცდილ ექსტაზზე, მათ შეცნობილ ღმერთზე. ისინი იყვნენ პოტარაჯუ, გოპარაჯუ და ტიაგარაჯუ (პოთანა, რამადასი და ტიაგარაჯა). ისინი ყოველთვის აცნობიერებდნენ ღმრთაებრივ პრინციპს, ქსელსა და მისქსელს, მიზეზსა და შედეგს, მთელი კოსმოსის დასაწყისსა და დასასრულს. ისინი ოდნავადაც არ უხვევდნენ ღმერთისადმი ერთგულებისა და მასში შთანთქმის გზიდან. ისინი დარწმუნებულები იყვნენ, რომ მათ არ შეეძლოთ დაყრდნობა მის გარდა ვინმე სხვაზე როგორც ბატონზე ან მფარველზე.
– ღმერთის საუბარი, 1978 წლის 30 ივლისი.

საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 2 დეკემბერი.
რა არის წმინდა წერილების არსებითი გზავნილი? ბჰაგავანი განმარტავს ნათლად მარტივი მაგალითით.
ვედები, შასტრები (წმინდა წერილები) და პურანები (მითოლოგიური ტექსტები) გვთავაზობს ცხოვრების მრავალ იდეალს. თუმცა, მათი ძირითადი პრინციპი არის ერთობა ან ერთიანობა აშკარა სხვადასხვაგვარობაში. ეკამ სატ ვიპრაჰ ბაჰუდჰა ვადანტი (ჭეშმარიტება არის ერთი, მაგრამ ბრძენნი ახსენებენ მას სხვადასხვა სახელით). ეს ერთიანი პრინციპი, რაც არის ატმა, წარმოდგენილია მთელ ჩვენს ტანზე თავიდან ფეხებამდე. არსებობს პატარა მაგალითი. დავუშვათ თქვენ ფარავთ ანთებულ სანთელს ათნახვრეტიანი ქოთნით. ამ ათი ნახვრეტის გამო, იგივე ერთი ცალკეული ალი გამოჩნდება როგორც ათი სხვადასხვა ალი. ახლა დაფარეთ ქოთანი სქელი ქსოვილით, და თქვენ ვერ დაინახავთ რამე ალს. თქვენ შეიძლება იფიქროთ, რომ ალი არ არის, მაგრამ ეს არის შეცდომა. თქვენ არ ცნობთ ატმას სინათლეს რაც მუდამ წარმოდგენილია თქვენს საკუთარ ტანში. ეს პარამ ჯიოტი (უზენაესი ღმრთაებრივი ალი) არის დავიწყებული რის შედეგადაც კაცი დაპირისპირებულია უსიამოვნებებითა და მწუხარებებით. ის თქვენთვის უხილავია მისი მბზინავი არსებობის მიუხედავად, რადგან თქვენ ის ტამო გუნას (ინერციის ხარისხის) სქელი ქსოვილით დაფარეთ. როდესაც ქსოვილს მოიხსნით, ათ ცეცხლს აღმოაჩენთ. ხოლო როდესაც რაჯო გუნას (ვნების ხარისხის) ქოთანი გატყდება, რაც რჩება არის იგივე ერთი ალი, რომელიც არის ყველგანმყოფი.
– ღმერთის საუბარი, 1997 წლის 8 მაისი.

სატია საი ბაბა