თებერვალი

1.02.20.
როდესაც წვიმები მთების მწვერვალებზე ესხმება და წყლები მიიჩქარის ქვემოთ ფერდობებზე, ამით არავითარი მდინარე არ ჩნდება! თუმცა, როდესაც წყლები ერთი მიმართულებით მიედინება, მაშინ ჯერ ნაკადული ფორმირდება, რომელიც მოგვიანებით ხდება ნაკადი, შესაძლოა ნიაღვარი, და ბოლოს წყალუხვი მდინარე. ახლა წვიმები ზღვას აღწევს. ასე, წყალი რომელიც ერთი მიმართულებით მიედინება აღწევს ზღვას მაგრამ წყალი რომელიც მიედინება ოთხი მიმართულებით, იჟღინთება და იკარგება. გონებრივი მიდრეკილებები (სამსკარები) არის ამის მსგავსი. რა სარგებელია თუ ესები უბრალოდ მოდის და მიდის, ამ გზით დღეს და სხვა გზით ხვალ? გამოიყენეთ თქვენი ხელები კარგი საქმეების შესასრულებლად. იგალობეთ უფლის სახელი მოვალეობის პრაქტიკის (სვადჰარმას) განმავლობაში. უანგარო მსახურებით (სევით) დაკავებული ხელებითურთ, დაე თქვენი ჭკუა დაკავებული იყოს ნამასმარანით. კარგი თანდაყოლილი სურვილების წმინდა ნაკადი უნდა შედინდეს სავსედ და მყარად წმინდა აზრების ველებზე და ბოლოს დარჩეს ნეტარების დიდ ოკეანეში სიკვდილის მომენტში. ღირსეული ნამდვილად არის ის ვინც მიაღწევს ამ მიზანს!
– პრემა ვაჰინი, თავი 28.
2.02.20.
სულიერ სფეროში ბრძოლისას, თქვენ უნდა აიყვანოთ თვით უფალი როგორც თქვენი მფარველი. შვილში გამბედაობის ჩასანერგად, დედა არწმუნებს მას გადადგას რამდენიმე ნაბიჯი და მოტრიალდეს, მაგრამ ის არ დაუშვებს მის დაცემას. როდესაც ის წაიბორძიკებს და ახლოს არის ბალანსის დაკარგვასთან, დედა ჩქარობს უკნიდან და იჭერს მას სანამ ის დაეცემა. უფალსაც (ისვარას) აქვს მისი თვალები დაფიქსირებული შენზე, ინდივიდზე (ჯივიზე). მას თავის ხელში აქვს ფრანის, კაცობრიობის ბაწარი! ზოგჯერ მან შეიძლება მოსწიოს იგი, და ზოგჯერ მან შეიძლება მიუშვას დაჭერა! რასაც კი ის აკეთებს, იყავი ნდობით აღსავსე და უდარდელი, ვინაიდან ის არის ის ვისაც ბაწარი უჭირავს. ეს ყველგანმსუფევი რწმენა და ეს გრძნობა გამყარებული თანდაყოლილ სურვილში (სამსკარაში), აგავსებთ თქვენ სიყვარულის არსით (პრემა-რასით). სიმი რომელიც გაკავშირებთ თქვენ და ღმერთს არის სიყვარულისა და წყალობის კავშირი. შეეცადეთ მიიღოთ ასეთი ხელსაყრელი გონებრივი სურვილები იმიტომ რომ თქვენმა სიყვარულისა და წყალობის კავშირმა იარსებოს და ეს იყოს მყარი.
– პრემა ვაჰინი, თავი 29.
3.02.20.
თანდაყოლილი სურვილები (სამსკარები) აკეთებს ან აფუჭებს ინდივიდუალს; ეს არის ნაბიჯები, რომლებსაც ყველა ინდივიდუალური სული მიზნისკენ მიჰყავს. სამსკარები ინდივიდს აიძულებს ფონს გასვლას დანაკარგებითა და მწუხარებებით. მხოლოდ კარგი გონებრივი მიდრეკილებებით შეიძლება უფლის მიღწევა. ამიტომ ყველა ინდივიდი მთლიანად უნდა იყოს დაკავებული კარგი მოქმედებებით (სატ-კარმებით). სუფთა, კეთილშობილური და უანგარო მოქმედება არის აუთენტური თაყვანისცემა (პუჯა). ეს უფლის ხსოვნის საუკეთესო ფორმაა. ეს არის უმაღლესი ღმრთისმოსავი გალობა. იგი ავრცელებს სიყვარულს, გარჩევისა და განსხვავების გარეშე. ეს არის მსახურება შესრულებული როგორც ინდივიდუალის მოვალეობა. ჩაერთეთ ასეთ ქმედებებში (კარმებში). განუწყვეტლივ დატკბით ფიქრით უფლის შესახებ. ეს არის სამეფო გზა იმ მიზნისკენ რომელიც თქვენ გაქვთ მისაღწევი.
– პრემა ვაჰინი, თავი 29.
4.02.20.
ადექით, გაიღვიძეთ! კიდევ ერთხელ დაამყარეთ ღმერთის სამეფო (რამარაიია), ბზინვარე სიმართლის, უბიწოების (დჰარმას) და მშვიდობის სასახლეებით. აპრაქტიკეთ სიყვარულის მარადიული რელიგია, ჩააქრეთ უმეცრების, მშვიდობის ნაკლებობის, უსამართლობისა და შურის მწველი ალები სიყვარულის, მოთმინებისა და ჭეშმარიტების წყლებით. განივითარეთ თანაზიარობის გრძნობა. თითოეულმა უნდა გააცნობიეროს საკუთარი ნაკლები და გაიგოს რომ სხვებში ნაკლების ძებნაში არაფერია სარგებელი. ეს არის უბრალოდ დროს დაკარგვა; ეს ასევე იწვევს ჩხუბებს. ამიტომ გადააგდეთ ეს თვისება. თუ ეს შესაძლებლობა გაუშვით, როდის და როგორ შეძლებთ საკუთარი თავის გამოსყიდვას? არ დანებდეთ გულგატეხილობას, არამედ თქვით „დასრულდა“ წარსულის ყველა ბიწიერ საქმეზე. მოინანიეთ გულწრფელად და დაადექით ღმერთისადმი ლოცვის, კეთილი საქმეების და ძმური სიყვარულის გზას. მოიცილეთ ყველა ეჭვიანობა და რისხვა. გახსოვდეთ წმინდა პიროვნებების მიერ ნასწავლები წესები, ცხოვრების მახასიათებლები ნასწავლი ყველაზე გამოჩენილების საშუალებითა და ღმერთის მეფობით.
– პრემა ვაჰინი, თავი 34.
5.02.20.
ყველაფერი აღვსილია სიყვარულით. ამიტომ ჩვენ შეგვიძლია უყოყმანოდ განვაცხადოთ რომ უზენაესი უფალი არის სიყვარულის განსახიერება. მთელ ქმნილებაში, ყველა ცოცხალ არსებაში, სიყვარული სხვადასხვა ფორმით მჟღავნდება. მიუხედავად იმისა, რომ იგი ცნობილია სხვადასხვა სახელწოდებით, როგორიცაა შთამომავლობის სიყვარული, მიჯაჭვულობა, ღმერთისადმი ერთგულება, სურვილი (ვათსალია, ანურაგა, ბჰაკთი, იშთამ) და ა.შ., იმ მიმართულების მიხედვით რომელშიც იგი არის კანალიზებული, სიყვარულის ბუნება არ იცვლება. როგორიც გინდა იყოს ფორმა, სიყვარულის არსი უცვლელია. ამ ცოდნასა და გამოცდილებაზე დაფუძნებულმა, თქვენ ნათლად უნდა დაასკვნათ, რომ უზენაესი უფალი არის შინაგანი ათმა ყველა შექმნილი ნივთის (სარვა-ბჰუუტა-ანთარ-ათმა). იგი რაც ამ ერთიანობის მაღალ ცოდნას ასწავლის ცნობილია როგორც არადუალიზმი (ადვაითა); იგი რაც ასწავლის მყვარებლისა და საყვარლის პრინციპს, ინდივიდს (ჯივას) და ბრაჰმანს, ცნობილია როგორც დუალიზმი (დვაიტა); იგი რაც სამივეს შესახებ გვასწავლის – სიყვარულს, მყვარებელს და საყვარელს – ან ბუნებას (პრაკრიტის), ჯივას და ბრაჰმანს, ცნობილია როგორც კვალიფიციური არადუალიზმი (ვიშიშთა-ადვაითა). მაგრამ ეს სამი არის ერთი.
– პრემა ვაჰინი, თავი 38.
6.02.20.
თაყვანისმცემლისა და თაყვანცემულის დამოკიდებულება არის ერთგულების (ბჰაკთის) თესლი. პირველ რიგში, თაყვანისმცემლის ჭკუა მიზიდულია თაყვანისცემის ობიექტის განსაკუთრებული ხარისხებით. თაყვანისმცემელი ცდილობს შეიძინოს ეს განსაკუთრებული ხარისხები. ეს არის სულიერი დისციპლინა (სადჰანა). სადაჰანას ადრეულ ეტაპზე, განსხვავება თაყვანისმცემელსა და თაყვანცემულს შორის არის უმაღლესი ხარისხის, მაგრამ სულიერი დისციპლინის წინსვლისას, ეს გრძნობა მცირდება და, როდესაც მისაღწევი მიიღწევა, არავითარი განსხვავება საერთოდ არ არსებობს! როგორიც გინდა იყოს თაყვანისცემის ობიექტი რასაც ვინმე ჩაეჭიდა და შეიყვარა და მოძებნა სულიერი დისციპლინით, მას უნდა ჰქონდეს მყარი რწმენა რომ ინდივიდუალური მე (ჯივათმა) არის უზენაესი უფალი (პარამათმა). არსებობს მხოლოდ ერთი შესაფერისი სურვილი რაც უნდა გათვალისწინებული იყოს ასპირანტის მიერ: უფლის გაცნობიერება (ისვარა საკშათკარა). ჭკუაში არ არსებობს ადგილი სხვა ნებისმიერი სურვილისთვის.
– პრემა ვაჰინი, თავი 39.
7.02.20.
ტანი არის აუცილებელი მანქანა ინდივიდუალური სულისთვის მისი რეალური ბუნების გასაგებად. მაინც, ვინ იცის როდის შეიძლება ის გახდეს იამას (სიკვდილის მბრძანებლის) ყურადღების სამიზნე? ვინ იცის ეს ტანი როდის იქნება დაჭერილი იამას თოკების რგოლებში? ამ ადვილად დანგრევადი ტანით დამძიმებულმა ინდივიდუალურმა სულმა უნდა გაითავისოს ზემოხსენებული გაფრთხილება და ყოვლად მოწადინებული უნდა იყოს შერწყმაზე სივაში, ყოველ მომენტში, თვით ამ მომენტში! ვერცერთი გავლილი მომენტი ვერ დაბრუნდება უკან. ჩვეულებრივ, ადამიანები აჭიანურებენ თავიანთ საქმეს, გუშინდელ სამუშაოს დღემდე და დღეისას ხვალამდე. მაგრამ სულიერი დისციპლინის ამოცანები არ არის ასეთი ბუნების. მათთვის, არ არსებობს გუშინ და ხვალ. სწორედ ეს მომენტია მომენტი! ახლახანს გასული წუთი არის თქვენი გაგების მიღმა; ასევე, მოახლოებული წუთიც არ არის თქვენი! მხოლოდ იმ ინდივიდუალურ სულს ვისაც ეს გაგება გულზე აქვს ამოტვიფრული შეუძლია გაერთიანდეს სივაში.
– პრემა ვაჰინი, თავი 40.
8.02.20.
რა აზრი აქვს ჭის დაგეგმარებას, როდესაც სახლი ცეცხლმოდებულია? სად არის ახლა დრო მის გასათხრელად? როდის გახდება წყალი ხელმისაწვდომი? როდის შეძლებთ თქვენ ცეცხლის ჩაქრობას? თუ, სწორედ დასაწყისში, ჭა მზად იყო, რა სასარგებლო იქნებოდა ასეთ კრიტიკულ შემთხვევებში! ღმერთზე ფიქრის დაწყება ბოლო მომენტების განმავლობაში არის მსგავსი ჭის თხრის დაწყების მაშინ როდესაც სახლი ცეცხლმოდებულია. აქედან გამომდინარე თუ სწორედ ახლა, თქვენ იფქრებთ ღმერთზე, დროდადრო, ეს გაგიწევთ თქვენ კარგ სამსახურს როდესაც დასასრული მოახლოვდება. დაიწყეთ დღეს სულიერი დისციპლინა, რომელიც ხვალ უნდა შესრულდეს! დაიწყეთ ახლა სულიერი დისციპლინა, რომელიც დღეს უნდა შესრულდეს! არავინ იცის რა ელოდება მომდევნო მომენტში; აქედან გამომდინარე, არ უნდა დააყოვნოთ საკუთარი თავის დაკავება სულიერ პრაქტიკაში რომელიც უნდა შესრულდეს. ფიზიკური გამძლეობა ასევე აუცილებელია ამ სულიერი პრაქტიკისთვის, ამიტომ ტანი უნდა იყოს ზრუნვის ქვეშ, თუმცა ზედმეტი ზრუნვა იწვევს ზიანს. იმ ხარისხით რაც აუცილებელია, მას დიდი ზრუნვით უნდა მიხედოთ.
– პრემა ვაჰინი, თავი 41
9.02.20.
ადამიანი სიხარულსა და უბედურებას განცდის ყურის მეშვეობით. აქედან გამომდინარე, მძიმე სიტყვების სასტიკი ისრების თავის ასარიდებლად, უნდა გამოიყენოთ ტკბილი, სასიამოვნო და რბილი სიტყვები. და ამ სირბილეს, დაამატეთ სიმართლის სიტკბო. სიტყვის დარბილება სიცრუის დამატებით მხოლოდ ასუფთავებს გზას უფრო მეტი სიღარიბისთვის. ადამიანმა, ვინც გახდა სულიერი ასპირანტი, უნდა გამოიყენოს ძალიან რბილი, ტკბილი, ჭეშმარიტი და სასიამოვნო სიტყვები. ასეთი ადამიანი შეიძლება იყოს აღიარებული მისი კარგი ხარისხებით. ამრიგად, ვინც გახდნენ სულიერი მაძიებლები მათი, ჭკუა (მანასი) არის მათჰურა (კრიშნას დაბადების ადგილი), გული (ჰრიდაია) არის დვარაკა (კრიშნას დედაქალაქი), ხოლო ტანი (დეჰა) არის კასი (ბენარესი).
– პრემა ვაჰინი, თავი 43.
10.02.20.
ადამიანად დაბადება მისაღწევად ძალიან რთულია. თქვენი ტანი არის ქარვასლას მსგავსი; თქვენი ჭკუა არის მისი გუშაგი და თქვენი ინდივიდუალური სული (ჯივი) არის მლოცვარი. არცერთ მათგანს არ აქვს ნათესაობა სხვებთან. მლოცვარი მიმავალია ხსნის ქალაქად (მოკშა-პურად). შეუფერხებელი მოგზაურობისთვის, არაფერია ისეთი საიმედო, როგორც ღმერთის სახელის გამეორება (ნამასმარანა), უფლის სახელის გახსენება. მას შემდეგ, რაც ამ სახელის სიტკბოს განცდის, ადამიანს ექნება არა დაქანცულობა, მღელვარება ან სიზარმაცე არამედ შეასრულებს სულიერი პრაქტიკის მლოცვარებას სიხარულით, ენთუზიაზმითა და ღრმა რწმენით. და მაინც, ამ სულიერი პრაქტიკის მისაღწევად, ძალზე მნიშვნელოვანია სათნოება (სადბჰავა). ცოდვის ქმედების შედეგების შიშის გარეშე, სათნოება არ წარმოიშობა, და ღმერთის სიყვარული არ განვითარდება. ეს შიში ეხმარება სათნოებასა და ერთგულებას გაიზარდოს, დაშედეგეს უფლის ჭეშმარიტ თაყვანისცემაში.
– პრემა ვაჰინი, თავი 42.
11.02.20.
არასოდეს დაივიწყოთ რომ ნებისმიერი და ყველა სულიერი ძალისხმევა ვერ გამოდგება, თუ თქვენი გული არ არის სუფთა! შეხედეთ თევზს! ცხოვრებით მუდმივად წყალში როგორც იგი აკეთებს, შეძლო მან თავი დაეღწია თავის უხეში სუნიდან რამდენადმე? არა! მიდრეკილებები (ვასანები) არ გაქრება მანამ, სანამ გული იქნება სავსე ეგოიზმის ილუზიით, თუნდაც ის ჩაძირული იყოს გულის განწმენდის მრავალ სხვადასხვა სულიერ დისციპლინაში. სინათლე და სიბნელე ვერასდროს თანაარსებობს ერთსა და იმავე ადგილზე და ერთსა და იმავე დროს, სწორია? ამის მსგავსად, უარყოფითი მიდრეკილებები (ვიკარები), როგორიცაა ეგოიზმი და ა.შ., არ შეიძლება თანაარსებობდეს იმავე გულში ამ სუფთა სათნოებებთან. მას ვისი გულიც იმართება ექვსი ვნების ჯგუფით ეყოლება მხოლოდ ეგო (აჰამკარა), როგორც მრჩეველი (მანტრი)! იმ ადამიანებმა, ვისაც სურს მსგავსად მოშორდეს გრძნობას “მე” და “ჩემი”, თაყვანი უნდა სცენ უფალს (ჰარის). ისინი უნდა გახდნენ ჭეშმარიტი სულიერი ასპირანტები, თავისუფალი პრეფერენციებიდან, მოწონება და არმოწონება.
– პრემა ვაჰინი, თავი 43.
12.02.20.
შეიძლება ვირი გადაიქცეს სპილოდ უბრალოდ სანდლის ხის კონის ტარებით? მან შეიძლება შეაფასოს წონა მაგრამ არა სურნელი! მაგრამ სპილო ყურადღებას არ აქცევს წონას; იგი შეისუნთქავს ტკბილ სურნელს, სწორია? ასევე, სულიერი ასპირანტი, განდეგილი ან ერთგული იღებს მხოლოდ სუფთა ჭეშმარიტებას, კარგი მოქმედებების სუფთა არსს, ღმრთისმოსაობას, და წერილებს, ვედებსა და უპანიშადებს. თავის მხრივ, ის ვინც კამათობს მხოლოდ სწავლულობის, სწავლებისა და პაექრობის გულისთვის ეცოდინება მხოლოდ ლოგიკის წონა და ვერ გაიგებს ჭეშმარიტების არსს! მათთვის ვინც არსს ეძებს, ტვირთი არ განიხილება. თუ უბრალო მიზეზი საქმდება, არაფერი ღირებული არ მიიღება. სიყვარული (პრემა) არის ერთი დიდი ინსტრუმენტი უფლის მუდმივი გახსენებისთვის. ამ ინსტრუმენტის უსაფრთხოდ და ძლიერად შესანახად საჭირო არ არის სხვა მოწყობილობა გარჩევის (ვივეკას) ქარქაშის გარდა.
– პრემა ვაჰინი, თავი 44.
13.02.20.
თუ თქვენ ატარებთ ლურჯ სათვალეებს, თქვენ ხედავთ მხოლოდ ლურჯს, მიუხედავად იმისა, რომ ბუნება თვალისმომჭრელია მრავალი ფერით, მართალია? თუ სამყარო გეჩვენებათ, როგორც განსხვავებებით, ეს არის მხოლოდ თქვენში არსებული შეცდომის შესაფერისი. თუ ყველაფერი მოსჩანს როგორც ერთი სიყვარული, ეს ასევე არის მხოლოდ თქვენი სიყვარული. ამ ორივესთვის, მიზეზი არის გრძნობა თქვენში. მხოლოდ იმის გამო რომ თქვენ თქვენში გაქვთ ნაკლები, თქვენ სამყაროს ხედავთ როგორც არასრულყოფილს. როდესაც არ არსებობს ცოდნა საკუთარ თავში ნაკლების შესახებ, ვერავითარ ნაკლს ვერ იპოვით თუნდაც ძებნით, რადგან არ იცი რომელია ნაკლი. ახლა, შეიძლება დაისვას კითხვა აქვს თუ არა თვით უფალს ნაკლები რადგან ის ასევე ეძებს ნაკლებს. მაგრამ როგორ შეიძლება ითქვას, რომ უფალი ეძებს ნაკლებს? ის ეძებს მხოლოდ სიკეთეს, არა შეცდომებსა და ცოდვებს. უფალი არ განიხილავს სიმდიდრეს, ოჯახს, კასტას, სტატუსს ან სქესს. ის ხედავს მხოლოდ სათნოებას (სადბჰავას). ის მიიჩნევს მათ ვინც დაჯილდოებულია ასეთი სათნოებებით როგორც მისი წყალობის დამმსახურებლებს ვინც და რაც გინდა იყვნენ ისინი.
– პრემა ვაჰინი, თავი 46.
14.02.20.
სიყვარულს შეუძლია დაიპყროს ნებისმიერი რამ. უანგარო, სუფთა, ნამდვილ სიყვარულს ადამიანი მიჰყავს ღმერთთან. ეგოური და შეზღუდული სიყვარული ადამიანს ბორკავს სამყაროსთან. სუფთა და წმინდა სიყვარულის გაგების უუნარო, ადამიანები დღეს მსხვერპლი არიან დაუსრულებელი საწუხრების ამქვეყნიურ საგნებთან მიჯაჭვულობის გამო. უპირველესი მოვალეობაა სიყვარულის პრინციპის შესახებ ჭეშმარიტების გაგება. ერთხელ როცა ადამიანი გაიგებს სიყვარულის ბუნებას, ის გზას აღარ ასცდება. სხვადასხვა კონტექსტს რომელშიც დღეს სიტყვა სიყვარული გამოიყენება არავითარი კავშირი არ აქვს სიყვარულის ჭეშმარიტ მნიშვნელობასთან. სიმპათია დედასა და შვილს შორის, ან ცოლსა და ქმარს შორის არის ჩვეული გარკვეულად დროებითი ურთიერთობა და ეს არ არის ნამდვილი სიყვარული საერთოდ. ჭეშმარიტ სიყვარულს არ აქვს არც დასაწყისი არც დასასრული. იგი არსებობს დროს სამივე კატეგორიაში – წარსული, აწმყოსა და მომავალი. ნამდვილი არის მხოლოდ ის სიყვარული რასაც შეუძლია ადამიანი მედეგი ნეტარებით აღავსოს.
– ღმერთის საუბარი, 1995 წლის 25 დეკემბერი.
15.02.20.
მშვიდობა არის ადამიანის ჭკუის დამახასიათებელი. ეს არის მისი თანდაყოლილი ხარისხი. მშვიდობის ძებნაში სადმე სხვაგან წასვლა არ არის საჭირო. ისევე როგორც ოქრო და ვერცხლი წევს მალულად მიწის ქვეშ, და მარგალიტი და მარჯანი ზღვის ქვეშ, მშვიდობა და სიხარული დამალულია ჭკუის საქმიანობაში. ამ დამალული საგანძურის შეძენის მსურველი, თუკი ყვინთავს და გონებრივ მოქმედებებს ატრიალებს შიგნითკენ, ის ივსება სიყვარულით. მხოლოდ მას, ვინც ასე შეივსო სიყვარულით და ვინც ცხოვრობს ამ სიყვარულის სინათლეში, შეიძლება ეწოდოს ადამიანი. სიყვარულს მოკლებულები არიან დემონები, მონსტრები და უღირსი ადამიანები. გახსოვდეთ, რომ სიყვარულის წმინდა ხარისხი არ დარჩება არაცხადი ხანდახან; იგი მუდმივად იქნება წარმოდგენილი, ცვლილებების გარეშე. ეს არის ერთი და განუყოფელი. ისინი გაჯერებული სიყვარულით არიან ავგულობის, ეგოიურობის, უსამართლობის, ზიანის მიყენების და ცუდი ქცევის უუნარონი. კარგი ადამიანები სავსე არიან სიყვარულით (პრემით). მათი გულები არის წყალობის წყარო. ისინი უზრუნველყოფილი არიან ჭეშმარიტებით მეტყველებაში.
– პრემა ვაჰინი, თავი 47.
16.02.20.
დემონები (დანავები) არიან ისინი ვინც ახშობენ სიყვარულს და თვლიან დაბალ ხარისხებს მნიშვნელოვნად, მაშინ როდესაც ადამიანები (მანავები) არიან ისინი ვინც თვლიან სიყვარულს მხოლოდ წასახალისებელ ხარისხად და დაბალ ხარისხებს გასანადგურებელ გველებად. არიან ადამიანები ისინი ვისაც მათში სიტკბო არ აქვთ და ვინც ცდილობენ უკვდავების წყურვილის ჩახშობას? მათი ბუნება არის დემონების, თუმცა ფორმა არის ადამიანური! ვინაიდან, მთავარია ხასიათი და არა ფორმა. როგორ შეიძლება ისინი ადამიანის ფორმით იწოდებოდნენ ადამიანებად თუ მათ არ აქვთ სიკეთე და სამართლიანობა, და თუ მათ აქვთ დემონების ბუნება? ადამიანები ერთვებიან სიკეთის, სამართლიანობის, სიყვარულისა და ჭეშმარიტების მშვიდ და ტკბილ საქმეებში; ისინი არიან საკუთარი უკვდავების რეალიზებისა და გამომჟღავნების შესაძლებლობის მოწმეები. მათი კარგი ხასიათი ბრწყინავს მათ სახეებზე როგორც ნეტარება (ანანდა). სიკეთის გარეშე, თუნდაც ვინმეს გონება დაეკარგოს სიხარულით, სახე მიანიშნებს მხოლოდ დემონის დამანგრეველ ცეცხლს; იგი არ იბრწყინებს სულიერი ნეტარების მიმზიდველობით.
– პრემა ვაჰინი, თავი 47.
17.02.20.
როდესაც ნარადამ ერთხელ შრი რამაჩანდრას ჰკითხა მისი მოსამსახურეებისა და სულიერი მაძიებლების ბუნებისა და მახასიათებლების შესახებ, მან უპასუხა: ”ისინი სავსე არიან სიყვარულით; ისინი ყოველთვის დგანან უბიწოებით; ისინი ლაპარაკობენ სიმართლეს; მათი გულები დნება წყალობით; ისინი მოკლებული არიან შეცდომას; ისინი თავიდან იცილებენ ცოდვას; მათი ბუნება არის დასაბუთებული; ისინი ყველაფერზე სიამოვნებით იტყვიან უარს; ისინი ჭამენ ზომიერად; ისინი სხვების სიკეთის კეთებით არიან დაკავებულნი; მათ არ აქვთ ანგარება; ისინი არ არიან ეჭვებით შეწუხებული. ისინი თავიანთ ყურებს არ ათხოვებენ პირფერობას მაგრამ დიდი სურვილი აქვთ მოუსმინონ სხვათა კარგი ბუნების ქებას. მათ აქვთ ლამაზი, ძლიერი და წმინდა ხასიათი. სულიერი მაძიებლები არიან ისინი ვინც ცდილობენ შეიძინონ ასეთი ხარისხები. ახლა მე გეტყვით მათზე ვინც ჩემთვის ძვირფასია: ნებისმიერი ვინც დაკავებულია სახელის გამეორებით, ეფიტიმიითა და აღთქმით, ნებისმიერი ვისაც აქვს საკუთარი თავის კონტროლი და დისციპლინა, ნებისმიერი ვისაც აქვს რწმენა, მოთმინება, ამხანაგობა, სიკეთე და სიხარული ისევე როგორც ნამდვილი სიყვარული ჩემს მიმართ – ასეთი ადამიანი ძვირფასია ჩემთვის. ”
– პრემა ვაჰინი, თავი 48.
18.02.20.
სახელი არის წყარო უზენაესი სულის (ჩიტანიას) ყველა სურნელის რასაც თქვენ იღებთ სახელის გახსენებით; ეს არის მაცოცხლებელი ნექტარი; ეს არის მთავარი ენერგიის შადრევანი. ახსენეთ სახელი და ხსენებული იქნება თქვენს წინაშე; წარმოიდგინეთ ხსენებული და სახელი მოხტება თქვენს ტუჩებზე. სახელი და ფორმა არის იგივე მონეტის უკანა მხარე და წინაპირი. ზოგი აღთქვამს უფლის სახელის მილიონჯერ დაწერას, მაგრამ ძალიან ხშირად ეს არის მხოლოდ თითების და კალმის საქმე. ჭკუამ არ უნდა იხეტიალოს სახელიდან. მან უნდა იმკვიდროს სიტკბოზე რაც სახელს აქვს დამატებით; მან უნდა იფიქროს იმ ფორმის სილამაზეზე რასაც იგი ახსენებს და სურნელებაზე რასაც იგი ავრცელებს. მწერლის ქცევა და ჩვევა უნდა იყოს ისეთი როგორიც შეეფერება ღმერთის მსახურს – სხვებიც უნდა იყვნენ შთაგონებული მათ მიერ, ხოლო მათი რწმენა უნდა გახალისდეს მწერლის გამოცდილებით.
– ღმერთის საუბარი, 1962 წლის 28 აპრილი.
19.02.20.
უფალი დაიცავს ყველანაირად და ნებისმიერ დროს მათ, ვინც მას თაყვანს სცემს სრული და შეუბღალავი ერთგულებით (ბჰაკთით) – ისე როგორც დედა იცავს თოთო ბავშვებს, ძროხა იცავს თავის ხბოს საშიშროებისგან, და ქუთუთოები იცავს თვალებს ძალდაუტანებლად და ავტომატურად. როდესაც ჩვილი გაიზრდება მოზრდილში, დედა აღარ აქცევს ასე დიდ ყურადღებას მის უსაფრთხოებას. ასევე, უფალი დიდ ყურადღებას არ აქცევს ბრძენს (ჯნანის). ფორმის ერთგულს (საგუნა ბჰაკტას), უფლის ჩვილის მსგავსად, არ აქვს სხვა ძალა უფლის ძალის გარდა. გაცნობიერებული სულისთვის (ჯნანისთვის), მისი საკუთარი ძალა არის საკმარისი. მაშასადამე, სანამ ადამიანი საკუთარ ძალას დაეყრდნობა, უნდა იყოს ჩვილი უფლის ხელებში, როგორც ფორმის ერთგული, მართალია? ვერავინ გახდება უფორმო უზენაესის ერთგული (ნირგუნა ბჰაკთა) თუკი არ იყო ფორმის ერთგული.
– პრემა ვაჰინი, თავი 48.
20.02.20.
არ დახარჯოთ თქვენი დღეები ამსოფლიური სურვილებისა და ამბიციების გართობასა და მათი მიღწევის დაგეგმვაზე. წარმატებამ ან წარუმატებლობამ თქვენ არ უნდა აღგაფრთოვანოთ ან დაგთრგუნოთ. როდესაც თქვენთვის მომზადებულია ბანკეტი, რატომ უნდა ირბინოთ სხვების მაგიდებიდან ანაკრეფებზე? ნათლად დაიჭირეთ თქვენს წინ მთავარი მიზანი, ამოცანა რისთვისაც თქვენ მოხვედით ამ სკოლაში; არ გადაიხაროთ მისგან, როგორიც გინდა იყოს მიმზიდველობა რაც გაცდუნებთ თქვენ გზის ასაბნევად. განკარგეთ ჭკუა და არეგულირეთ თქვენი ქცევა, ასე რომ მიზანი დაიპყროთ. არ ანებოთ ტანზე ზრუნვას ან ოჯახის აღზრდას ან სიამაყისა და პომპეზობის მოთხოვნებს შემუსრონ სულის ძახილი თვითგამოხატვისთვის. უზენაესი რეალობა (სივა), ინდივიდი (ჯივა) და სუბიექტური მსოფლიო (პრაკრიტი) არის სამი პრინციპი, რაც შენ გიპირისპირდება; მსოფლიო ინდივიდის მიერ გამოყენებული უნდა იყოს სივას მისაღწევად, რაც არსებითი ფაქტია ორივეში. სანამ თქვენ მიიღებთ ათმურ ნეტარებას, სივას გაცნობიერებით, მსოფლიო დაგაწვებათ თქვენ მისი წონით და თითქმის დაგახრჩობთ თქვენ. ამის შემდეგ, მსოფლიო თავისთავად დაიშლება.
– ღმერთის საუბარი, 1962 წლის 28 აპრილი.
21.02.20.
შასტრებსა და წერილებში გამოსახულ ყველა ფორმას აქვს ღრმა მნიშვნელობა. დასასრულში, ყველა ფორმა ერთიანდება უფორმოში. შივა არის ყველა სახელისა და ფორმის, ყველა არსებისა და ინდივიდის განადგურების პრინციპი. ამგვარად, ლინგა არის გაჩენისა და შერწყმის უმარტივესი ნიშანი. შივა არ მგზავრობს ცხოველზე რომელსაც ჰქვია ადამიანის ენაზე, ხარი. ხარი სიმბოლირებს სტაბილურობას მდგარს ოთხ ფეხზე – სატია, დჰარმა, შანტი და პრემა (სიმართლე, სწორი ქცევა, მშვიდობა და სიყვარული). შივას სამი თვალი წარმოადგენს თვალებს, რომლებიც ხედავს თქვენს წარსულს, აწმყოსა და მომავალს. სპილოს კანი რაც ქმნის მის სამოსს წარმოადგენს მხეცურ პრიმიტიულ ნაკვთებს რომლებიც მის სინატიფეს ანადგურებს. მისი ოთხი სახე სიმბოლოა სიმშვიდის (შანთამ), მრისხანების (რუდრამ), წყალობის (მანგალამ) და ამამაღლებელი ენერგიის (უთსაჰამ). გადაწყვიტეთ, ამ წმიდა შივარათრიზე, შივა საის თანდასწრებით, ხედოთ შივა როგორც შინაგანი ძალა თქვენს შიგნით და ყველაფერში.
– ღმერთის საუბარი, 1969 წლის თებერვალი.
22.02.20.
ერთგულება უნდა იყოს მუდმივი, უწყვეტი, ისევე როგორც ზეთის დინება ერთი ჭურჭლიდან მეორეში. სიყვარულის (პრემას) გარეშე, არაფერი ამ მსოფლიოში არ შეიძლება იყოს შეძენილი. მხოლოდ მაშინ როდესაც არსებობს სიყვარული მიჯაჭვულობა (ანურააგა) თავის მხრივ წარმოშობს მფარველობისა და დაცვის სურვილს. დანებების ახალგაზრდა მაიმუნის გზაზე (მარკატა კიშორა ნიაია) ბავშვი უნდა დაეყრდნოს საკუთარ ძალებს საკუთარი თავის დასაცავად – სადაც უნდა დედა გადახტეს, შვილმა სწრაფად უნდა მიამაგროს თავისი თავი დედის მუცელს და არ გაუშვას მისი დაჭერა, თუნდაც მოქაჩონ მოსაშორებლად! ასევე ერთგულმა უნდა გადაიტანოს გამოცდა უფლის ხელებში და მოეჭიდოს უფლის სახელს ნებისმიერ დროსა და ყველა პირობებში, დაუღალავად, შეძულების ან ზიზღის ყველაზე უმნიშვნელო კვალის გარეშე, აიტანოს დაცინვა და მსოფლიოს კრიტიკა და დაიპყროს სირცხვილისა და მარცხის გრძნობები. ერთგულების ასეთი ტიპის მშვენიერი მაგალითი არის პირველი ერთგულთა შორის, პრაჰლადა.
– პრემა ვაჰინი, თავი 51.
23.02.20.
დანებების გზა ისეთია, როგორც კნუტის (მარჯალა კიშორა ნიაია), რომელიც უბრალოდ კნავის ერთ ადგილზე, მთელი მისი ტვირთის დადებით დედა კატაზე. ამის მსგავსად, ერთგული დებს სრულ ნდობას ღმერთზე. დედა კატა იჭერს კნუტს თავის პირით და გადაჰყავს იგი უსაფრთხოდ თუნდაც ძალიან ვიწრო გასასვლელების გავლით. როდესაც ერთგული ათავსებს მთელ ტვირთს უფალზე, შიშისა და შეწუხების გარეშე, და ბარდება სრულად მის ნებას, ის უდაოდ ყველაფერს უზრუნველჰყოფს. ლაკშმანა არის ამ გზის მოწმე. რამას სამსახუროდ, ლაკშმანამ უკუაგდო ყველა დაბრკოლება ამ გზაზე – სიმდიდრე, მეუღლე, დედა, სახლი, და ძილი და საჭმლიც კი თოთხმეტი სრული წლის განმავლობაში. ის გრძნობდა რომ რამა იყო მისი ყველაფერი, მისი ბედნიერება და სიხარული, და აჩუქებდა მას ყველაფერს რაც მას სჭირდებოდა. მისი ცხოვრების მიზანი იყო მხოლოდ მისი მიდევნა, მისი მსახურება და თავისი ნების მასზე დანებება. ეს არის სრული თვითდანებების დახასიათება. დანებების ეს დისციპლინა (პრაპათთი) ბევრად აღემატება ერთგულებას (ბჰაკთის).
– პრემა ვაჰინი, თავი 51.
24.02.20.
როდესაც თქვენ თაყვანს სცემთ ცნობიერების უცვლელობით და გრძნობის სისუფთავით, თავისუფალი ყველა უსარგებლო აზრისგან, ეს თავისთავად ხდება გონებრივი კავშირი ღმრთიურთან (ბჰავა-სამადჰი). როგორც ამ კავშირის შედეგი, უფალი ჩნდება ერთგულის შინაგანი თვალის წინ იმ ფორმით, რომელიც ერთგულმა აირჩია თაყვანისცემისთვის. ხედვა არ არის უბრალოდ წარმოსახვის საკითხი; ეს არის „პირისპირ“ გამოცდილება. ადგილმდებარეობის შეცვლის გარეშე, ერთგულს შეუძლია დარჩეს უფლის თანდასწრებაში თვითმყოფად ადგილას. ამას ჰქვია, ”ყოველთვის ღმერთთან ყოფნა – სალოკია-მუკთი”. ყოველთვის უფალთან ყოფნის გარდა, ერთგულები აცნობიერებენ ყველაფერს რასაც ისინი ხედავენ როგორც უფლის დიდებას. „ყოველთვის უფლის დიდების დანახვის“ განცდა არის სამიპია მუკთი. არსებობა ყოველთვის უფალთან, ყოველთვის უფლის დიდების დამოწმება, და გაჯერება ღმერთ-ცნობიერებით არის შთანთქმა ღმრთურ ფორმაში – სარუპია-მუკთი. ეს არის საღმრთო წერილების საბოლოო ნაყოფი.
– პრემა ვაჰინი, თავი 54.
25.02.20.
უბრალოდ იმიტომ რომ ერთგული სჩანს უფლის მსგავსი (სარუპია-მუკთი), ჩვენ არ შეიძლება მივიჩნიოთ, რომ ერთგულს აქვს ძალა შექმნის, შენარჩუნებისა და განადგურების რაც უფალს აქვს. მხოლოდ მაშინ როდესაც ყველა სხვაობის კვალი ქრება და ერთობა მიიღწევა, უმაღლესი დონე არის მიღწეული. ამას ჰქვია კავშირი (საიუჯია). ეს მოდის მხოლოდ ღმრთიური წყალობით. ერთგული მიისწრაფვის ამ შერწყმისკენ (აიკია). ადამიანს სურს ემსახუროს უფალს როგორც მას მოსწონს და განცადოს სიხარული იმ ფორმის რაც მან უფალს მიაწერა. მაგრამ უფალი, მისი წყალობიდან, ერთგულს აძლევს არა მხოლოდ უფალთან არსებობას, ყოველთვის უფლის დიდების ჩვენებას და ღმერთ-ცნობიერებით გაჯერებას არამედ კავშირსაც (საიუჯიას)! ერთგულების გზა (ბჰაკთი მარგა) ასევე შედეგდება ბრაჰმანის ცოდნის (ბრაჰმა-ჯნანას) მიღწევაში. მაშინაც კი თუ ერთგულს ეს არ სწყურია, უფალი თვით ღირსჰყოფს მას ერთგულისთვის. ღმერთთან კავშირი-განთავისუფლება (საიუჯია-მუკთი) ასევე მოიხსენიება როგორც აბსოლუტური განთავისუფლება (ეკანთა-მუკთი).
– პრემა ვაჰინი, თავი 54.
26.02 20.
მიემშვიდობეთ მწუხარებას ზუსტად როგორც თქვენ მიემშვიდობებით ბედნიერებას. სინამდვილეში, ბედნიერება რასაც თქვენ იღებთ სიამოვნებისგან უმნიშვნელოა იმ ბედნიერებასთან შედარებით რაც შედეგდება სირთულეებიდან. ისტორია სავსეა იმ ადამიანების მაგალითებით ვინც დგანან ამ ფაქტის მოწმედ. ყველა დიდებულმა და იდეალურმა ადამიანმა გადაიტანა მძიმე განსაცდელები ბედნიერების განცდამდე. ნა სუკჰატ ლაბბიატე სუკჰამ (ბედნიერება არ მიიღება ბედნიერებიდან). ეს მიიღება ტკივილისა და ტანჯვისგან, მაგრამ ადამიანებს უნდათ მხოლოდ ბედნიერება, არა სირთულეები. ეს სრულიად ეწინააღმდეგება სულიერების პრინციპებს. ადამიანებმა უნდა გაიგონ ეს ჭეშმარიტება. ადამიანებს სურთ საქებური საქმეების ნაყოფები, მაგრამ არ აკეთებენ რაიმეს. არავის სურს ცოდვილი ქმედებების ნაყოფები, თუმცა ისინი გატაცებულნი არიან ამით! რისი მიღწევაც თქვენ გსურთ, ამის გაკეთება თქვენ შეგიძლიათ სწორ გზაზე სვლით. არ წახვიდეთ მცდარ გზაზე თუ თქვენ მზად არ ხართ მისი შედეგების შესახვედრად.
– ღმერთის საუბარი, 1998 წლის 24 ნოემბერი.
27.02.20.
ზოგი მედიტირებს მაგრამ თავგზა ადვილად ებნევა სუნით სამზარეულოდან. როგორ შეიძლება ეს დასახელდეს უფლისადმი ლოცვად? თქვენი ყველა სულიერი პრაქტიკა სრულდება არამდგრადი ჭკუით. ილოცეთ გულწრფელად მყარი ჭკუით. თქვენ ვალდებული ხართ მოიწიოთ ნაყოფი. შეუდექით ნებისმიერ სულიერ საქმიანობას, მაგრამ გიყვარდეთ გულწრფელად. სიყვარული ანადგურებს ყველა სახის დაავადებას და მოქმედებს როგორც უნივერსალური საშუალება ყველა ზიანის გამომწვევი მიზეზისთვის. აქედან გამომდინარე პირველ რიგში კულტივირეთ სიყვარული. ეს შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ თქვენ გჯერათ რომ ღმერთი არის სიყვარულის ტანმოსილება. სიყვარული საუკეთესო წამალია. თუ თქვენ მცენარეს კალის ქვაბში ჩადებთ და მორწყავთ მას, მცენარე მოკვდება დროთა განმავლობაში; მაგრამ თუ თქვენ დარგავდით იგივეს ნიადაგში და მორწყავდით მას, მცენარე მშვენივრ ხედ გადაიზრდებოდა. კარგი ნაყოფის მოსაცემად, ღმერთის სახელი და ფორმა უნდა დაინერგოს თქვენი გულის ნიადაგში და უნდა აღიზარდოს სიყვარულის წყალით.
– ღმერთის საუბარი, 1998 წლის 24 ნოემბერი.
28.02.20.
ფერმერი ასუფთავებს და ასწორებს მიწას, აშორებს ქვებს და ეკლებს, ხნავს და ამზადებს მინდორს, ანოყიერებს და აძლიერებს ნიადაგს, რწყავს და ანაყოფიერებს მას. მერე, თესვის, გადანერგვის, გამარგვლის, მოსხურებისა და დალოდების შემდეგ, იგი იღებს მოსავალს. განიავებისა და გალეწვის შემდეგ, ის აგროვებს მარცვალს. ყველა ეს სხვადასხვა პროცესი არის კუჭის გულისთვის. ასევე, უნდა იგრძნოთ რომ ყველა შიმშილი და წყურვილი, სიხარული და მწუხარება, დარდი და დაკარგვა, ტანჯვა და რისხვა, საკვები და მადა, არის მხოლოდ იმპულსები რაც გვეხმარება ჩვენ უფლის თანდასწრების მიღწევისკენ. როდესაც ადამიანს აქვს ასეთი დამოკიდებულება, ცოდვა ვერასოდეს დაჩრდილავს ამ საქმიანობას. მადები ასევე გაქრება, სახელის ან ფორმის ნარჩენის გარეშე. მეორეს მხრივ, თუ მადა ჩაითვლება როგორც მნიშვნელოვანი, შეიძლება მიღება მხოლოდ სევდის, არა სიხარულის. შეუძლებელი იქნება მშვიდობის მოპოვება. ყველა მოქმედება – შემოსვა, ჭამა, სიარული, სწავლა, მსახურება, მოძრაობა – უნდა შესრულდეს უფლისადმი ერთგულების სულისკვეთებით.
– პრემა ვაჰინი, თავი 55.
29.02.20.
როდესაც თქვენ ხართ ავად ან როდესაც თქვენი ჭკუა ჩაძირულია რაღაც სხვაში, თქვენ ვერ ისიამოვნებთ საჭმლის გემოთი. ასევე, როდესაც გული სავსეა უმეცრებით (თამასით) ან არის გზასაცდენილი, თქვენ ვერ განცდით სიხარულს თუნდაც მაშინ როცა თქვენ დაკავებული ხართ სახელის ხსენებით (ნამა-სმარანით), ერთგული გალობით, სახელის წარმოთქმით (ჯაფით) ან მედიტირებით. ენა ტკბილი იქნება მანამ სანამ მასზე არის შაქარი. ამის მსგავსად, თუ სინათლის სვეტი წოდებული ერთგულებად აგრძელებს წვას გულის დერეფანში, სიბნელე არ იარსებებს. გული განათებული იქნება ნეტარებით. მწარე რამ ენაზე მთელს ენას ამწარებს; როდესაც სიხარბისა და სიბრაზის ხარისხები შედის გულში, სიკაშკაშე ქრება, სიბნელე დომინირებს სცენაზე, და ეს ხდება უამრავი მწუხარების და დანაკარგის სამიზნე. ამიტომ, ვინც ესწრაფის უფლის წმინდა დასწრების მიღწევას უნდა შეიძინოს გარკვეული ჩვევები, დისციპლინები და ხარისხები.
– პრემა ვაჰინი, თავი 56.

ბაბა