მარტი

საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 1 მარტი.
რა არის ცხოვრების ოთხი მიზანი რაზეც ჩვენ უნდა ვიღწვოდეთ? რატომ არის მნიშვნელოვანი მათკენ პრაქტიკა? ბჰაგავანი იძლევა დღეს მშვენიერ განმარტებას!
ოთხი მიზანი ნაკარნახევი საის მიერ, არის ნაკარნახევი ვედებით. ეს არის სატია, დჰარმა, შანტი და პრემა. კაცობრიობამ უნდა გაიგოს ამ ოთხი მიზნის მნიშვნელობა, მიიღოს ეს, გააღმერთოს ეს და აპრაქტიკოს ეს ყოველდღიურ ცხოვრებაში. მხოლოდ მაშინ შეიძლება კაცში ფარული ღმრთიურება გაბრწყინდეს მთელი თავისი დიდებით. ჭეშმარიტება (სატია) არის პირველი იდეალი. იგი რეალიზდება ენის სადჰანით. მეორე, დჰარმა (უბიწო ცხოვრება), რეალიზდება სადჰანით ტანის და მისი კომპონენტებით ურთიერთობაში საზოგადოებასთან რომელიც გარს ეკვრის კაცს და ობიექტურ მსოფლიოსთან რომელიც ზემოქმედებს მასზე და არის ზეგავლენილი მის მიერ. თავისი სწორი მოქმედებითა და სწორი ქცევით, კაცს შეუძლია მიაღწიოს მესამე მიზანს, შანტის – წრფელ წონასწორობას ან მშვიდობას. ეს შეიძლება იყოს მოპოვებული ჭკუის დისციპლინით. სატია იმკვიდრებს თავის თავს ენაზე სატვიკ სადჰანის მეშვეობით; დჰარმა მიიღწევა რაჯასიკ (აქტიური) რეგულირების განხორციელებით; შანტი ან მშვიდობა არის თამასიკის მოშორებისა და თუნდაც უმოქმედობის შედეგი. მაგრამ, პრემა (სიყვარული), მეოთხე მიზანი, არის ამ სამი სახეობის მიღმა და აზრის, სიტყვისა და საქმის მიღმა! ღმრთაებრივი სიყვარული არ არის ადვილად შეცნობადი. პრემა არის ღმერთი. ღმერთი არის პრემა. მისი განხილვა მეტყველების მეთოდად, ჭკუის დამოკიდებულებად ან ფიზიკურ ქცევად არის მისი ავადმყოფურად დაკნინება. პრემას არ აქვს ეგოიზმის კვალი; ის არ არის შეზღუდული მოტივებით.
– ღმერთის საუბარი, 1981 წლის 8 მარტი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 2 მარტი.
რა კავშირია ღმერთსა და სამყაროს შორის? და როგორ შეიძლება გვქონდეს ჩვენ ამ ჭეშმარიტების ხედვა? ბჰაგავანი ლამაზად განმარტავს დღეს ასე რომ ჩვენ შევძლოთ არასდროს დავიწყება!
როცა თქვენ შეხვალთ კინოთეატრში, ნახავთ თეთრ ეკრანს. უბრალოდ ეკრანის თვალთვალი არ გაკმაყოფილებთ თქვენ. როგორც კი ჩვენება იწყება, თქვენ ნახულობთ სხვადასხვა სცენებს პროჯექტიდს ეკრანზე. ეკრანის გარეშე შეგიძლიათ თქვენ დაინახოთ სურათი? არა. მაგრამ, როდესაც სურათი პროჯექტდება, თუმცა ეკრანი არსებობს, იგი არდაინახება; იგი ირწყმება თვით სურათთან. ეკრანი არსებობს ყოველ დროს – ჩვენების წინ, განმავლობაში და შემდეგ. ვედები აცხადებს: “ანტარ ბაჰისჩა ტატ სარვა ვიაპია ნარაიანა სთითაჰა (რომ ყოვლისმომცველი ღმერთი იმყოფება შიგნით და გარეთ)”. როგორც ეკრანი არის სურათის მიმართ, ასე არის ათმა ქმნილების მიმართ. ათმას ეკრანი არის ყველა არსების შიგნით და გარშემო და არის თავდაპირველი საფუძველი მთელი ქმნილებისთვის. აქედან გამომდინარე, ნათქვამია, სარვამ ვიშნუმაიამ ჯაგატ (ღმრთაებრიობა ვრცელდება ყველგან). ღმრთაებრიობა არის “სურათში”, “სურათის” გარშემო. მაშ, ვის შეუძლია იცოდეს ასეთი ღმრთაებრიობის ფორმა? სიყვარულის ეკრანზე, თქვენ ნახულობთ სამყაროს სურათს. ეს სიყვარული არის წარმოდგენილი ათმას სახელით ყველა არსებაში.
– ღმერთის საუბარი, 1998 წლის 30 სექტემბერი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 3 მარტი.
ამ მსოფლიოში ავსებულში სხვადასხვა ფორმებითა და ხმებით, ადამიანმა როგორ უნდა შეიცნოს ღმერთი ვინც არის წყარო? ბჰაგავანი ნათლად ხსნის ჩვენთვის დღეს!
ღმრთაებრიობის განსაცდელად, გაიგეთ ეს მაგალითი. დედის ბუნება არის სიყვარული. დედას აქვს ფორმა, მაგრამ სიყვარულს არ აქვს ფორმა. დედა თვით არის სიყვარულის ფორმა. ათმიკ პრინციპის არსებობის გამო, თქვენ შეგიძლიათ ხედოთ მისი ანარეკლი მსოფლიოს ფორმით. მთელი მსოფლიო არის არაფერი გარდა არეკვლის, რეაქციის და გამოძახილის. ათმა არის ერთადერთი რეალობა. მაგრამ კაცმა დაივიწყა რეალობა და ხედავს მხოლოდ ამ ანარეკლს. თქვენ არ შეგიძლიათ ქონა რეაქციის მოქმედების გარეშე; თქვენ არ შეგიძლიათ ქონა გამოძახილის ხმის გარეშე. თუმცა ეს ხმა არის ყველგან, თქვენ არ ხართ მისი მოსმენის შემძლე. მიუხედავად იმისა, რომ რეალობა არის ყველგან, თქვენ არ ხართ მისი ხდვის შემძლე. თქვენ როგორ იქნებით შემძლე მისი ხედვის? ურყევი რწმენითა და უანგარო სიყვარულით, იფიქრეთ ღმერთზე მუდმივად. ღმერთი აუცილებლად გაცხადდება თქვენს წინ. დღეს, კაცი გალობს ღმერთის სახელს და სურს მისი ნახვა. მაგრამ სანამ ის განიცდის მყარი რწმენის ნაკლებობას, ის არ არის შემძლე განიცადოს ღმრთაებრიობა. კაცი გახდა ბრმა რწმენის ორივე თვალის დაკარგვით. რწმენა არის უდიდესად მნიშვნელოვანი.
– ღმერთის საუბარი, 1998 წლის 30 სექტემბერი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 4 მარტი.
როგორ შეგვიძლია ჩვენ უზრუნველვყოთ ამ ადამიანური ცხოვრებისა და მისი უნარების შესრულება? ბჰაგავანი სიყვარულით შთაგვაგონებს ჩვენ დღეს მნიშვნელოვანი შეხსენებით.
ტანი, ჭკუა და სული – ეს სამი ერთად ქმნის კაცს. თუ მხოლოდ ტანი იქნებოდა მიჩნეული, ეს იქნებოდა ცხოველის არსებობის მსგავსი. ჭკუა ამაღლებს კაცს ადამიანურ სტადიაზე. სული ანუ ათმა აამაღლებს მას ღმრთაებრივზე. სამივე არის ურთიერთჩაწნული და ურთიერთდამოკიდებული. თითოეული ეხმარება მეორეს. ჭკუის გარეშე, ტანს არ შეუძლია გადაწყვეტილების გამოტანა რამე ნაბიჯის გადადგმაზე. ჭკუა და ტანი უნდა დაემორჩილოს სულს და გახდეს ათმას (ღმრთაებრივი მე-ს) მცოდნე. ჯანმრთელობა არის ძალიან მნიშვნელოვანი სრული მორალური და დისციპლინული ცხოვრებისთვის. გრძნობები და ჭკუა უნდა იყოს მართული და მოწესრიგებული, ასე რომ კაცმა შეძლოს ცხოვრების სისავსის განცდა. მას ვისაც შეუძლია საკუთარი თავის მბრძანებლობა მარტო ექნება უფლება სხვების მბრძანებლობაზე. გრძნობის კონტროლს სანსკრიტში ეწოდება დამა. ეს დამა უნდა იყოს აშკარა ცხოვრების ყველა ასპექტში სწავლის, ჭამის, ძილის, თამაშის დროს და ა.შ. ეს არის რასაც ეწოდება დისციპლინა. დისციპლინის გარეშე, ვერავითარი აქტივობა ვერ მიაღწევს თავის დაგვირგვინებას.
– ღმერთის საუბარი, 1984 წლის 23 მარტი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 5 მარტი.
რა არის მნიშვნელობა მომხიბვლელი ტერმინის „ბჰაგავანი“, რასაც ჩვენ ვიყენებთ უფლისადმი მისამართად? ჩვენი მოყვარული უფალი ნათლად განმარტავს და შეგვახსენებს ჩვენ ჩვენს უზომო სიმდიდრეს და პასუხისმგებლობას.
ბჰაგა“ ნიშნავს „მას ვინც არის ყველა ღმრთაებრივი თვისების საცავი და არის ერთადერთი გაღმერთების ღირსი“. “გა” მიუთითებს “მასზე ვისაც აქვს ყველა ბრწყინვალება და ვინც ქმნის, ინარჩუნებს და ისევ შთანთქავს ყველაფერს.” სიმბოლოს “ბჰა” აქვ ორი მნიშვნელობა: სამ-ბჰართა და ბჰართა. სამბჰართა ნიშნავს “მას, ვინც არის კომპეტენტური გააკეთოს ბუნება შემოქმედებითი პროცესის ინსტრუმენტად”. რადგანაც ის არის ასევე კომპეტენტური შეინარჩუნოს რაც არის შექმნილი, მას ჰქვია ბჰართა. “ბჰას” აქვს სხვა მნიშვნელობები როგორიცაა შანტი (მშვიდობა), სინათლე, ბრწყინვალება და განათება. “გა” ნიშნავს “ყოვლისმომცველს”. “ვან” (ვანთჰუდუ ტელუგუზე) ნიშნავს “მას ვინც არის უნარიანი”. ამიტომ ტერმინი ბჰაგავანი ნიშნავს “მას ვინც არის ღმრთაებრივი ბრწყინვალების ანთების, სიბრძნის გამონათების უნარის მქონე და არის სულის მარადიული შინაგანი შუქი”. შეიძლება იყოს რამე უფრო დიდი ვიდრე ასეთი ყოვლისმეცნიერი და ყოვლისშემძლე უფლის სიყვარულის მოპოვება? არ არსებობს დედამიწაზე ან მის მიღმა რამე რაც თანასწორია ღმრთაებრივ სიყვარულზე. ყველა მცდელობის გაკეთება ამ სიყვარულის მოსაპოვებლად არის ადამიანის არსებობის მთელი მიზანი და აზრი.
– ღმერთის საუბარი, 1988 წლის 14 იანვარი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 6 მარტი.
რა არის ის უნარი რაც ახალგაზრდებმა და განათლებულებმა უნდა გამოიყენონ დაბალანსებული ცხოვრებისთვის? ჩვენ რა უნდა გავაკეთოთ ამის გასაგებად?
ახალგაზრდა ადამიანები თავიანთ მგრძნობიარე წლებში მიდრეკილნი არიან ჭკუის გადახრების მიდევნაზე. ისინი არ ადიან თავიანთი გონიერების დონეზე. შედეგად, ისინი დაქვემდებარებული არიან სხვადასხვა ღელვებსა და იმედგაცრუებებზე. მათ, აქედან გამომდინარე, უნდა ისწავლონ დისკრიმინების თავიანთი ძალების გამოყენება. “მე ვარ ადამიანის არსება. ამ მდგომარეობაში მე როგორ უნდა ვაყოფაქცევო თავი ასე რომ მე შევძლო სხვების პატივისცემისა და მზრუნველობის მოპოვება?” ეს არის ის კითხვები რაც თითოეულმა სტუდენტმა უნდა დაუსვას საკუთარ თავს. მან უნდა გამოიკითხოს ყველა შემთხვევაში რა არის სწორი გზა და რა არის თავიდან ასაცილებელი. მან უნდა გადაწყვიტილება გამოიტანოს იმაზე რა უნდა გააკეთოს და სად უნდა წავიდეს სათანადო გამოკითხვის შემდეგ. შეძენილი ცოდნის მქონე არ უნდა მოიქცეს როგორც უწიგნური და გაუნათლებელი ადამიანი. მისი ქცევა უნდა იყოს თანხმობაში მის სწავლასთან. თავმდაბლობა არის ჭეშმარიტი განათლების მაჩვენებელი. თავმდაბლობის გარეშე, სწავლულობას დააკლდება ელვარება. დისკრიმინება არის აუცილებელი ყველა სტუდენტისა და განათლებული კაცისთვის.
– ღმერთის საუბარი, 1988 წლის 16 იანვარი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 7 მარტი.
ნეტარებით დასატკბობად და ცხოვრების დანიშნულების მისააღწევათ, ჩვენ რა უნდა გამოვიყენოთ კომპასად? ბჰაგავანი სიყვარულით გვახსენებს ჩვენ სამახსოვრო მაგალითით!
დჰარმა (უბიწოების კოდექსი) საფუძვლად უდევს კაცისთვის სარეგულირო გზას. მზის სხივების ელვარების მსგავსად, დჰარმა ანათებს გზებს რომლებსაც კაცი უნდა მიყვეს საზოგადოების კეთილდღეობისა და წინსვლისთვის. დჰარმას კანონებს შორის, ნიაიამ (პატიოსნება) არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. პატიოსნება ნიშნავს რომ ადამიანმა უნდა გამოიმუშაოს თავისი საარსებო საშუალება პატიოსანი და სამართლიანი ცხოვრებით. სამართლიანობა შედგება არგაკეთებაში განსხვავების საკუთარ თავსა და სხვებს შორის. რაც კი შეიძლება მოხდეს თავის თავზე ან მის ურთიერთობაზე, რა სირთულეებიც კი შეიძლება ჰქონდეს ადამიანს დასაპირისპირებლად, მან არ უნდა გადაუხვიოს პატიოსნების გზიდან. სამართლიანობა არის როგორც მეზღვაურის კომპასი. ნებისმიერად დააყენეთ თქვენ იგი, ისარი მხოლოდ ჩრდილოეთისკენ იქნება მიმართული. მსგავსად, სამართლიანობა ავლენს ღმრთაებრიობას კაცში და ხდის მას მტკბობს ღმრთაებრივი ნეტარებისგან. მაშასადამე, იდეალური ადამიანური ცხოვრება უნდა იყოს ისეთი რომელშიც პატიოსნება ქმნის საფუძველს ყოველი მოქმედებისთვის.
– ღმერთის საუბარი, 1984 წლის 14 მაისი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 8 მარტი.
ნეტარებით დასატკბობად და ცხოვრების დანიშნულების მისააღწევათ, ჩვენ რა უნდა გამოვიყენოთ კომპასად? ბჰაგავანი სიყვარულით გვახსენებს ჩვენ სამახსოვრო მაგალითით!
არ ანებოთ ჭკუას ცხოვრება სხვების ნაკლოვანებებსა და მანკიერებებზე; იგი დასნებოვნდება ამით. დაფიქსეთ იგი სხვების სამართლიანობასა და სათნოებაზე; იგი განიწმინდება ამით. მე ვიცი რომ ემოციური სიგიჟის მომენტების განმავლობაში, თქვენ განზე დებთ თქვენს ნამდვილ ბუნებას და გატაცდებით სხვების შეურაცხყოფით ან გსურთ რომ ისინი დაზიანდნენ ან იხართ მათ გასაჭირზე. ასეთი ბოროტი აზრები ინერგება თქვენს საკუთარ ჭკუაში და იზრდება ველურად, წამყვანად უბედურებისა და სახელის გატეხვისკენ თქვენს ცხოვრებაში. რატომ შფოთავთ სხვებზე? ესაუბრეთ მათ თუ თქვენ მოგწონთ ისინი. თუ თქვენ არ მოგწონთ ისინი, დატოვეთ ისინი მარტო. რატომ ეძებთ ნაკლოვანებებს მათში და რატომ ლაპარაკობთ ცუდს მათზე? ასე გაკეთება არის სულიერი დაცემის მოწვევა. ასეთი ადამიანები კარგავენ მთელ მოგებას რის შოვნის იმედიც აქვთ ჯაფით, პუჯით, დჰიანით ან დარშანით (უფლის სახელის გამეორებით, რიტუალური თაყვანისცემით, მედიტებით და ღმრთაებრივის დანახვით). ისინი დარჩებიან მწარე მიუხედავად ყველა ამ სადჰანის (სულიერი დისციპლინის), მსგავსი მწარე გოგრის რომელიც მომლოცველმა თან წაიღო, განზრახვით გაატკბოს იგი ჩაშვებით წმინდა წყლებში.
– ღმერთის საუბარი, 1984 წლის 29 თებერვალი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 9 მარტი.
რატომ არის უაზრო მცდელობა ღმერთის გაგებაზე? რა უნდა გავაკეთოთ ჩვენ სანაცვლოდ ამ ძებნაში? ბჰაგავანი გვიხსნის და შთაგვაგონებს ჩვენ დღეს!
ასპირანტი არ უნდა ხარობდეს როცა მისი ბედნიერება არის ამაღლებული და არც იყოს გულგატეხილი როცა უბედურება ხდება მისი ხვედრი. “ეს ნება, არ არის ჩემი” იქნება მისი მუდმივი განცხადება საკუთარი თავის მიმართ. ცოტა მაძიებელი ცდილობს ღმერთის განზრახვის გამოცნობას, სვლას მისკენ მიმავალ გზაზე და მის მიერ დალაგებული იდეალების მიდევნას. ისინი მისდევენ თავიანთ საკუთარ ინსტინქტებსა და განსჯებს და იღებენ გასაჭირს და სასოწარკვეთას საჩუქრად. მათ არ იციან რა მკრეხელობას სჩადიან. ისინი აცხადებენ რომ ღმერთი არის შინაგანი მოტივატორი და რომ ის იმყოფება ყველგან მაგრამ იქცევიან ისე თითქოს ის არ არის ისეთ ადგილებში სადაც მათ არ მოსწონთ ის რომ იყოს. ისინი კარგავენ ძვირფას დროს მშრალ დისკუსიებსა და დავებში ღმერთის შესახებ. თითოეულს შეუძლია გამოიკვლიოს ღმერთის ჭეშმარიტება და ჩაღრმავდეს მისი საიდუმლოს შესწავლაში მხოლოდ რამდენადაც მათი ზნეობრივი, აზრობრივი და გონებრივი შესაძლებლობები აძლევს საშუალებას. ადამიანს შეუძლია შეაგროვოს ოკეანედან მხოლოდ ისე ბევრი წყალი რამდენსაც მისი ჭურჭელი დაიჭერს. ღმერთი არის განუზომლად დიდი; ის არის ყველაზე გაბედული წარმოსახვის მიღწევადობის მიღმა! კონკრეტული სტანდარტის მოსწავლემ სკოლაში უნდა შეისწავლოს ტექსტები დანიშნული გონიერების ამ დონის მოსწავლეებისთვის.
– ღმერთის საუბარი, 1984 წლის 29 თებერვალი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 10 მარტი.
როგორ შეგვიძლია ჩვენ მოვათვინიეროთ ჭკუა და ვატაროთ იგი ამ სულიერ მოგზაურობაში? ბჰაგავანი სიყვარულით და ნათლად გვმოძღვრავს ჩვენ დღეს!
ჭკუა მოძრაობს მხოლოდ სწორი და სუფთასკენ, მისი საკუთარი ნებით; მაგრამ გრძნობები და გარე მსოფლიო ეწევა მას არასწორი და უსიფთაოსკენ. თეთრი ქსოვილი ჭუჭყიანდება და როცა ჭუჭყი მოსცილდება, იგი იბრუნებს სითეთრეს. ჩამოწერეთ ყველაფერი, რისთვისაც თქვენ აქამდე ტიროდით. თქვენ აღმოაჩენთ რომ თქვენ ძლიერ გწადდათ მხოლოდ წვრილმანი ნივთები, მომენტური განსხვავებებისთვის, სწრაფად წარმავალი დიდებისთვის; თქვენ უნდა ტიროდეთ მხოლოდ ღმერთისთვის, თქვენი განწმენდისა და დასრულებისთვის. თქვენ უნდა იტიროთ, იღრიალოთ ექვსი კობრას გამო რომლებმაც თავისი თავი შეიფარეს თქვენს ჭკუაში და მოწამლეს იგი თავისი შხამით: ვნების, რისხვის, სიხარბის, მიჯაჭვულობის, სიამაყისა და ბოროტების. დაამშვიდეთ ესები ისე როგორც ამას აკეთებს გველის შემლოცველი თავისი მოქანავე ფლეიტით. მუსიკა რასაც შეუძლია მათი მოთვინიერება არის ღმერთის სახელის ხმამაღლა გალობა. და როდესაც ესები არის ასე დათრობილი სამოძრაოდ და ზიანის მისაყენებლად, დაიჭირეთ ესები კისრით და ამოაძვრთეთ მათ შხამიანი კბილები როგორც გველის შემლოცველი აკეთებს. ამის შემდეგ, ესები შეიძლება იყოს თქვენი სათამაშოები; თქვენ შეგიძლიათ მოექცეთ მათ როგორც თქვენ მოგწონთ. როდესაც ესები დაბლა დაიდება, თქვენ მიიღებთ სიმშვიდეს. თქვენ იქნებით შეუხებელი დიდებით ან სახელგატეხვით, მოგებით ან წაგებით, სიხარულით ან მწუხარებით!
– ღმერთის საუბარი, 1968 წლის 26 მარტი.
საი შთაგვაგონებს პრაშანტი ნილაიამიდან
2025 წლის 11 მარტი.
ჩვენ როგორ უნდა მივუდგეთ საკვების ჭამის მარტივ და ყოველდღიურ ამოცანას? ბჰაგავანი, მთელი გულკეთილობით, გვაძლევს ჩვენ ნათელ მითითებებს, რასაც შეუძლია მოგვცეს ჩვენ უზარმაზარი სარგებელი!
იმ დროს როცა ვიღებთ ჩვენს საკვებს, თუ ჩვენ ვიყენებთ ამაღელვებელ სიტყვებს, იდეები დაკავშირებული ამ ამაღელვებელ სიტყვებთან სწრაფად აღმოცენდება ჩვენში. გაკვეთილი რაც ჩვენ უნდა ვისწავლოთ არის ის რომ როცა ჩვენ ვბანაობთ, როცა ჩვენ ვზივართ მედიტებისთვის ან როცა ჩვენ ვიღებთ ჩვენს საკვებს, ჩვენ არ უნდა ვიფიქროთ სხვა საქმიანობებზე და სხვა იდეებზე. ზედმეტი ლაპარაკი როცა ჩვენ ვიღებთ ჩვენს საკვებს ასევე გამოიწვევს ზიანს ჩვენზე. ჩვენ არ უნდა მივეცეთ რამე სახის საუბარს როცა ვიღებთ ჩვენს საკვებს. ბედნიერი გულით და წმინდა სიტყვით ჩვენ უნდა წარმოვთქვათ საკვების ლოცვა (ბრაჰმარპანამ მანტრა) და შემდეგ მივიღოთ ჩვენი საკვები. ამ წესით, რაც კი შეეთავაზება ბრაჰმანს გახდება პრასადი, რაც მოდის ჩვენთან როგორც ბრაჰმანის საჩუქარი. მნიშვნელობა სტროფის (აჰამ ვაიშვანარო…) არის ის რომ ღმერთი თვით, ვინც არის ადამიანურ ფორმაში თქვენში, იღებს საკვებს. მაშასადამე, ეს ცვლის ჩვენს საკვებს საკვებად ღმერთისთვის. იმ დროს როცა ვიღებთ საკვებს, ჩვენ არ უნდა ვიყოთ აღელვებული და ჩვენ არ უნდა ჩავვარდეთ ვნებაში, არამედ ჩვენ უნდა ვჭმოთ ძალიან მშვიდად. თუნდაც თუ ჩვენ არ შეგვიძლია ჯაპას, ტაპას ან იაგას შესრულება მაინც თუ ჩვენ ვიზრუნებთ განცდაზე რომ ჩვენ ვჭამთ ამნაირად, ჩვენ განვივითარებთ კარგ იდეებს.
– ზაფხულის თავსხმები 1977, თავი 18.

ბაბა