უკან: ნაწილი VIII
რომ იყო უსასრულო ძლიერების თანასწორი ყფელაფერში,
უნდა მიბაძო მას მის ყველა ქმედებაში და ნამდვილად შეიძინო ძლიერება.
ამის ჩაწვდომას ადამიანი, უზენაესი ეონების პირდაპირი მემკვიდრე, შეძლებს აზრის ძალის, კრიაშაკტის მეშვეობით, რომელიც დაიბადა სულისგან. აზრისა და ნების საშუალებით შექმნის ეს უნარი – უხილავი და ურღვევი მატერიისგან ფორმების შექმნა, მოვლენების მიმდინარეობის განსაზღვრა – დამოკიდებულია ჩვენი საკუთარი ძალისხმევებისა და შრომისგან.
სუფთა აზრები, ძლიერი მისწრაფება, პასუხისმგებლობის შეგნება გამოათავისუფლებს ადამიანის შემოქმედებით სიძლიერეს, რომელიც მასზე დაბადებიდან თანდაყოლილია და დანიშნულია იმისთვის, რომ აიღოს ღმერთის სასუფეველი დედამიწაზე.
“ჩემო ძვირფასო”, – ეუბნებოდა მასწავლებელი, – “მოვლენათა მსვლელობა შეიძლება განსაზღვრო, მხოლოდ მაშინ თუ გაქვს სუფთა გული და სუფთა მოსაზრებები.
დავუშვათ, შენ მოგიწევს არასასიამოვნო საუბარი განაწყენებულ მეგობართან, უკმაყოფილო უფროსთან ან ბოღმიან თანამშრომელთან.
მოძებნე განმარტოებული ადგილი, ღრმად ჩაისუნთქე, და ჰაერის შეყოვნებით, მკვეთრად სამჯერ ამოისუნთქე – გახსოვს, როგორ? – დაძაბულობისა და გავრცელების მოლოდინის უსიამოვნო გრძნობის მოცილებით.
გრძელ ჩასუნთქვაზე ზემოდან მიმართე სინათლის ნაკადი, რომელიც ჩამორეცხავს შენგან და ამოსუნთქვისას შორს ქვევით წაიღებს, ყოფილი დისჰარმონიიდან დარჩენილ აპკებს.
წარმოიდგინე, რომ შენ დგეხარ სინათლის მოციალე სივრცეში პატარა უხილავ მოედანზე. და ახალ ჩასუნთქვაზე, ნაკადის მიმართვით საკუთარი თავის გამჭოლად ქვემოდან ზემოთ, შენ ივსები ძალით.
გრძელი ამოსუნთქვა – და სინათლე აღწევს თავის წყაროს ზემოთ. შენ კი სავსე ხარ სიმშვიდითა და ძალით.
ახლა კი აზრობრივად შედი ოთახში, სადაც უნდა შედგეს თქვენი შეხვედრა. შენ გარსშემორტყმული ხარ სინათლით, და მის სხივებში შენი უკმაყოფილო თანამოსაუბრე უეცრად გრძნობს, რომ მთელი მისი გაღიზიანება ორთქლდება, ქრება. მისი მზერა ნათელი ხდება. და თქვენ უკვე შეგიძლიათ ილაპარაკოთ, როგორც ადამიანებმა.
თუ ამ მოდელის მთლიანად დამაგრება ვერ ხერხდება პირველ ჯერზევე, გაიმეორე ყველაფერი კიდევ ერთხელ, და კიდევ – ვიდრე არ იგრძნობ, რომ შენ გამოგივიდა სიტუაციის მთლიანი მოდელირება.
გახსოვდეს: ადამიანით მანიპულირება – ეს არის ეშმაკის პრაქტიკა. შენ უნდა აღმოუჩინო მხოლოდ მენტალური დახმარება, სხვაზე სუფთა გულით დახმარებისას ყოველთვის უნდა იქცეოდე, როგორც ადამიანი”.
პასუხისმგებლობის გრძნობა, რომელიც აღმოცენდება ადამიანში არის დასაწყისი სიბრძნისა და თავისი უმაღლესი მე-სგან განცალკევების შეგრძნების დაკარგვისა.
მისტიური ფორმულა
“ომ მანე პადმე ჰუმ”
სიტყვა-სიტყვით ნიშნავს “ოჰ, ძვირფასეულობავ ლოტოსში”
ან
“მე შენში ვარ, და შენ – ჩემში”.
ამ შეერთებასა და მჭიდრო კავშირში სუფთა და კეთილი ადამიანი გადაიქცევა ღმერთად.
სიტყვა აუმ, ანუ ომ, თუ ის წარმოითქმება ძალიან წმინდა და სუფთა ადამიანის მიერ, გამოიხმობს მოქმედებისკენ ან გააღვიძებს არა მარტო ნაკლებად ამაღლებულ ძალებს, რომლებიც არის პლანეტურ სივრცეში, არამედ უმაღლეს მე-საც კი.
თუ წარმომთქმელი არის ნაზიარები – რა თქმა უნდა მხოლოდ მარჯვენა გზის ადეპტი, – მას შეუძლია მიმართოს კეთილშობილი ან დამცავი დენი და ამ სახით მოუტანოს სარგებელი ან დაიცვას ცალკეული პიროვნებაც და მთელი ხალხიც.
სიტყვა აუმ, ანუ ომ, თუ ის სწორად წარმოთქმულია საშუალოდ-კარგი ადამიანისგან, დაეხმარება მას ზნეობრივად გაძლიერდეს, განსაკუთრებით თუ აუმ-სა და მანე-ს შორის ის ყურადღება გამახვილებით იფიქრებს, იმედიტირებს აუმ-ის შესახებ თავის შიგნით, დააკონცენტრირებს მთელ თავის ყურადღებას უტყვ დიდობაზე, გაუგონარ დიდებაზე.
იმ შემთხვევაში, როცა წმინდა ფრაზას წარმოთქვამს მოსწავლე, რასაც ის აკეთებს ამის სრულიად შეუცნობლადაც კი, თუ ის კეთილი ადამიანია, მასთან ის ხდება ფარი ყველასთვის, ვინც არ უნდა იყოს მასთან ერთად.
ფორმულა
“ომ მანე პადმე ჰუმ”
ილუსტრირებისთვის არჩეული იყო ადეპტის ბაგეებში მისი თითქმის უსაზღვრო სიძლიერისა და ნებისმიერი ადამიანის მიერ წარმოთქმის შემთხვევაში მისი დიდი პოტენციურობის გამო.
მაგრამ –
ი ყ ა ვ ი თ ფ რ თ ხ ი ლ ა დ!
არ წარმოთქვათ ეს სიტყვები იმ შემთხვევაში როცა თქვენ განრისხებული ხართ, რათა თქვენ თვითონ არ გახდეთ მსხვერპლი, ან კიდევ უფრო უარესი, საფრთხის ქვეშ არ დააყენოთ ისინი, ვინც თქვენ გიყვართ.
სიმწარე ექნება იმ ადამიანს, ვინც წარმოთქვამს მათ რაიმე ცოდვის ჩადენის შემდეგ, რომელსაც აქვს შორს მიმავალი შედეგები – ის ამით მხოლოდ მიიპყრობს თავის უსუფთაო აურაში უხილავ დამსწრეებს და ძალებს, რომლებიც სხვაგვარად ვერ შეძლებდა შეჭრას მისი ღმრთიური გარსის გავლით.
სიტყვა “ამინ” წარმოიშვა სიტყვიდან “აუმ”. მას სრულიადაც არ აქვს შინაარსი “დაე იყოს ასე” ან “ჭეშმარიტად ასეა”, მაგრამ ჭაღარა სიძველიდან ნიშნავს თითქმის იგივეს, რასაც “აუმ”. ჩვენში უფლის არსებობის დადასტურებას.
საის დარშანი
ანაგარიში გაუწიე თავს იმაში, რაც ხდება,
იმიტომ, რომ ღმერთისადმი მყარი ერთგულების შემთხვევაშიც კი,
ეგო მალულად ჩასაფრდა კუთხის უკან,
ჩვენს გამყოფ სივრცეში
სიჩუმის ქვეშ გასხლეტის სწრაფვით.გიყვარდე მე, მაგრამ სიამაყის გარეშე.
მიმიღე მე – და ყოველგვარი “თუ”-ს და “მაგრამ”-ის გარეშე.
იცქრიალე ჩემთან ერთად სიცოცხლის ცეკვაში.
დაე ღმერთის ხმის მელოდია აღელვებდეს შენს გულს.
დაე შენი სულის სიმებმა ჩემი თითების შეხებისგან
დაიწყონ სიყვარულის ხოტბის სიმღერა.უმაღლესი მე-ს მდუმარებაში მოთავსებულია დიდი სიტკბო.
შენი სიცოცხლე გამოიღვიძებს ღმერთში არსებობისთვის,
მხოლოდ, მაშინ როცა შენ მზად ხარ.
მზად ხარ მიიღო ის,
მზად ხარ მიიღო შენი ნამდვილი რეალობა
და მზად ხარ აბსოლუტურ ერთგულებასა და თვითმინდობაზე.
“ერთგულება – უნიფორმა არ არის, რომელსაც ატარებთ განსაზღვრულ დღეებში, როცა თქვენ ემზადებით თაყვანისცემისთვის, და შემდეგ, როცა მსახურება დამთავრდა, – იხდით.
ერთგულება – სარჩოა გულისთვის, როგორც საკვები – არის სარჩო სხეულისთვის.
ის – არის მენტალური თვალსაზრისი, დამოკიდებულება, პოზიცია,
რომელიც
არის ყოველთვის.
“ერთგულება” არ ნიშნავს ადათების და რიტუალების შესრულებას. ჭეშმარიტი ერთგულება მდგომარეობს იმაში, რომ დაემორჩილო ღმერთის ბრძანებას და გაავრცელო მისი გზავნილი.
ის სულს უნდა შთაბერავდეს ყოველ მოქმედებას, ყოველ სიტყვას და ყოველ აზრს. თქვენ უნდა გახსოვდეთ, რომ რწმენა და ნდობა – ურთიერთდაკავშირებულია:
რწმენის გარეშე არ არის ნდობა.
რწმენა – ეს არის თესლი, ნდობა – ყლორტი, ერთგულება კი – ნაყოფი”.
ბაბა
ფილიპინების მცხოვრები ერთი ქალის 16 წლის ვაჟიშვილმა, როცა ლაბორატორიული ცდის დროს მას თვალში მოხვდა მჟავა, დაკარგა მხედველობა. გაიგო რა სვამის შესახებ, ქალმა ვაჟიშვილი ჩაიყვანა პუტტაპარტში. ის მას ყოველდღე მიჰყავდა დარშანზე.
გავიდა მთელი კვირა, ბჰაგავანმა კი მათ გვერდით ერთხელაც არ ჩაიარა. და დედას დაეწყო მოუსვენრობა.
სვამი გვასწავლის ჩვენ შევამციროთ ჩვენი კარმა, მოუსვენრობის დაწვით. როგორ შეუძლია მას დაუყოვნებლივ მოგვცეს თავისი კურთხევა?
გავიდა კიდევ ათი დღე. ქალი იყო სრულიად უხასიათოდ. როცა მან დაიწყო მერყეობა, ბჰაგავანი გაემგზავრა ბრინდავანში. გაიგო რა ამის შესახებ, მან (დედამ) მოიკრიბა სიმამაცე და გადალახა თავისი იმედგაცრუება.
მან თქვა: “მე შენ არ მოგეშვები, შენ სადაც არ უნდა გაემგზავრო”.
და მის კვალდაკვალ წავიდა ბანგალორში. მაგრამ იქაც გავიდა სამი დღე, მაგრამ სვამიმ მათ მხარეს არც კი გაიხედა.
ქალმა გადაწყვიტა, რომ არ დაბრუნდებოდა სახლში, ვიდრე ბჰაგავანი მათ არ შეხედავს. და მეოთხე დღეს დარშანის დროს მათზე ჩამოვიდა ღმერთის წყალობა – ბჰაგავანი მივიდა პირდაპირ მათთან და მიიწვია დედა და ვაჟი ინდივიდუალურ ინტერვიუზე.
ბჰაგავანმა უთხრა:
“შენმა ძლიერმა რწმენამ და მყარმა გადაწყვეტილებამ მომიზიდეს მე თავისკენ”.
მან თავისი, ღმერთის, თითები მიმართა პირდაპირ ახალგაზრდის ორივე ბრმა თვალზე, უბრძანა მას თავი დაეჭირა პირდაპირ. უფლის თითებიდან გამოსხივებული, კოსმოსური ნაკადის ქვეშ ყრმას კვლავ გაეხსნა მხედველობა. მან დაინახა ორივე თვალით, რისი მოწმეც იყო ყველა დამსწრე.
მანდირი ახმიანდა სიხარულის შეძახილებით. დედამ კი მორთო ღრიალი. ბჰაგავანმა აკურთხა ის, და აჩვენა მარადიული ნეტარების გზა.
ყრმა, კი თვალის ხამხამით უმზერდა ღმერთს, რომელმაც გაუხსნა მას, როგორც გარეგანი თვალები, ისევე შინაგანი თვალიც, და ამ განსაცვიფრებელ მომენტში ისიც კი დაავიწყდა, რომ მისთვის მადლობა გადაეხადა.
“როცა ადამიანი თავის თავს მთლიანად გადასცემს ღმერთს, ბაბა მოქმედებს, როგორც ღმრთიური დედა, ზრუნავს მასზე, და იცავს ამ ერთგულს, აკეთებს მისთვის იმაზე გაცილებით მეტს, რის თხოვნაც ოდესმე მას შეიძლებოდა მოსვლოდა თავში.
სრული თვითმინდობისას მყარდება პირდაპირი კავშირი ღმერთთან. ასეთი თვითმინდობის გარეშე პატარა ღმრთაებების დამშვიდება – უბრალოდ დროის ფუჭი კარგვაა”.
ბაბა
სვამი ხშირად ამბობს:
“ყველა ცოცხალ არსებას შორის ადამიანის სიცოცხლე არის უიშვიათესი და ყველაზე ფასეული. მაგრამ, თუ ასეთი კეთილშობილი დაბადების მიღებით, ადამიანს ვერ უხერხდება შეიცნოს მისთვის დასაბამიდანვე დამახასიათებელი ღმრთიურება, ეს ნიშნავს რომ მისი სიცოცხლე აღმოჩნდა უსარგებლო.
თუ ალმასს დავკუთხავთ, ის გაბრწყინდება ახალი წახნაგებით და მისი ფასეულობა იზრდება. ზუსტად ასევე, რომ შეიცნოს საკუთარი ღმრთიურება, ადამიანმა უნდა გადალახოს მრავალი წინააღმდეგობა. ამიტომ ერთგულები, ბუნებრივია ხვდებიან სხვადასხვა ბოროტ თავგადასავალს და თავდასხმას.
მაგრამ მათი ერთგულება არასოდეს არ უნდა მცირდებოდეს.
ერთადერთი მხოლოდ ერთგულება ბოძებს უმაღლეს სიკეთეს.
მხოლოდ ერთგულება სპობს არსებობის ციკლის დაავადებას.
სწორედ ერთგულება მსახურებს ღმრთიურების შესაცნობ საშუალებად.
მხოლოდ ერთგულება არის გათავისუფლების საშუალება.
და მხოლოდ ერთი, ერთგულება იცავს ადამიანს ყველა პრობლემისა და ბრალდებისგან.
ოდესღაც პანდაია ტამილ ნადუში იყო უდიდესი სამეფო. პანდაიას მეფეს ძალიან უყვარდა ცხენები. ერთხელ მან გაგზავნა თავისი მინისტრი ახალი ბედაურების საყიდლად. მან მინისტრს მისცა მთელი ფული და ცხენების ჩამოსაყვანად გაგზავნა თავისი მსახურები საჭირო რაოდენობით.
მინისტრი ჩავიდა პატარა სოფელში, რომელსაც ეწოდება პარანდურაი. იქ მას შეხვდა წმინდა ადამიანი სახელად ბალაიოგეშვარა. ტყუილუბრალოდ რომ არ დაეკარგა ის მშვენიერი საღამო, მინისტრი შეუერთდა მომსვლელებს და ზრდადი აღტაცებით დაიწყო წმინდანის გამოსვლის მოსმენა. და დაივიწყა ქვეყანაზე ყველაფრის შესახებ. მას დაეუფლა ღრმა რწმენა ამ წმინდანში.
მინისტრმა დაივიწყა ყველაფერი, რისთვისაც ის გაგზავნა მეფემ, და მთელი დღე გაატარა, წმინდანის სიტყვების მოსმენასა და ღმერთის შესახებ გააზრებაში ჩაძირვით. იმ დღეს მან აღმოაჩინა შივას სრულიად მოძველებული ტაძარი. და გამოიყენა, მეფის მიერ მასზე მიცემული, ფული ამ ტაძრის განახლებაზე.
მეფისთვის ცნობილი გახდა, რომ მისმა მინისტრმა, ცხენების საყიდლად მიცემული ფული, დახარჯა შივას ტაძრის განახლებაზე. ისიც ერთგული იყო ღმერთის. მაგრამ რამდენადაც მინისტრმა დაარღვია მასზე მიცემული ბრძანება, მეფემ გაგზავნა ჯარისკაცები, რათა მათ უკან დაებრუნებინათ მინისტრი. მეფემ მიიხმო ის თავისთან და მოსთხოვა პასუხი, იმაზე თუ რა უყო მან იმ ფულს, რომელიც მასზე გაიცა ცხენების საყიდლად.
მინისტრმა უპასუხა:
“ოჰ, მეფეო! მე გამოვიყენე ფული ღმერთისთვის. ყველაფერი არის ღმერთის ნობათი. რაც ღმერთმა მომცა, მეც ის დაუბრუნე მას უკან. და არა მარტო ეს – მე მივეცი მას საკუთარი თავიც”.
მეფემ ჰკითხა, კმაყოფილია თუ არა ის ფულის დახარჯვით სრულიად სხვა მიზნებით, ვიდრე იმისთვის, რისთვისაც ის იყო დანიშნული. მინისტრმა უპასუხა, რომ მან გამოიყენა ფული არა ყოფითი, არამედ სულიერი მიზნებისთვის. მოისმინა რა კადნიერი პასუხი, მეფე გამძვინვარდა, ბრძანა დაეპატიმრებინათ მინისტრი და ჩაესვათ ის საპყრობილეში.
მინისტრი დარჩა აღუშფოთებელი. ციხეში ყოფნისას, ის აგრძელებდა წმინდა ბალაიოგეშვარას დარიგების გახსენებას და დაიწყო მათი ჩაწერა შლოკების ფორმით. ყოველ დღე ის თხზავდა მრავალ ლექსს. ეს მისი ნაშრომი ცნობილია სახელწოდებით ტირუნაჩაკამ, რაც ნიშნავს წმინდა კითხვას. თხზავდა რა ჰიმნებს ღმერთის სადიდებლად, ის იძირებოდა ნეტარების მდგომარეობაში და უბრალოდ დაკარგა დროის ათვლა.
გავიდა დრო, და მეფემ შეიგნო თავისი შეცდომა. მაშინ მან გადაწყვიტა მოენახულებინა მინისტრი. და იყო გაოცებული, როცა დაინახა მის ირგვლივ მოციალე აურა. რისი წყალობით წარმოიქმნა ეს აურა? ის იყო განპირობებული ღმერთზე მუდმივი გააზრებით.
ეს მინისტრი სხვა არავინაა, თუ არა მანიკავა ჩაგარი. მის მიერ შეთხზული ყველა შლოკა აირეკლავს ვედებისა და წმინდა ტექსტების არსს.
“დღეს ადამიანები მიილტვიან ღმერთისკენ და მუდმივად იაზრებენ მასზე”, – შენიშნავს სვამი, – “მაგრამ უბრალოდ მისწრაფება ან ფიქრები ღმერთზე არასაკმარისია იმისთვის, რომ მიიღო ღმერთის ზიარების განცდა. უზენაესს არ მოსწონს ცარიელი გააზრება. რომ განცადო ღმერთის დასწრება, აუცილებელია შენი თავი მიანდო ღმერთს მთლიანად. ერთხელ, როცა თქვენ მთლიანად მიანდობთ თქვენს თავს მას, თქვენ გახდებით მასთან ერთიანი.
როგორი სულიერი მიზნების დაყენებაა აუცილებელი საკუთარი თავის წინაშე, რომ შეიძინო ღმერთთან ერთიანობა?
თითოეული სულიერი მაძიებლის მოვალეობა – ეს არის თვითგანდგომა.
თვითგანდგომა სრულიადაც არ ნიშნავს, რომ უნდა ატარო განდეგილი ცხოვრება, ცოლისა და შვილების მიტოვებით. ნამდვილი განდგომა – ეს არის უარისთქმა ცუდ თვისებებზე. ეს არის ნამდვილი ტიაგა, მსხვერპლი, და იოგა.
მიიღეთ თქვენზე მსახურება, მაგრამ არ იფიქროთ, რომ ემსახურებით სხვებს.
თქვენ ემსახურებით მხოლოდ თქვენს თავს.
ნამდვილი მსახურება მდგომარეობს თქვენი მოვალეობების სათანადო სახით შესრულებაში. ასე რომ მსახურება სამუშაოზეც კი შეიძლება გასწიო.
ნებისმიერი მუშაობა გვევლინება მსახურებად, თუ მისი შესრულებისას არ კეთდება განსხვავება, მის პირადულობასა და ღმრთიურებას შორის.
საჭიროა მუდმივად შეასრულოთ სადჰანა, მაგრამ ამასთან უნდა გახსოვდეთ – თქვენს მიერ გატარებული სულიერი პრაქტიკები – ჯაფა, ტაფა, დჰიიანა და ბჰაჯანები – მსახურებს მხოლოდ თქვენი საკუთარი დაკმაყოფილებისთვის. უფალს ისინი არ სჭირდება. მას სურს მხოლოდ ერთი – რომ თქვენ შეიცნოთ თქვენი თავი. რადგან მხოლოდ მაშინ შეიცნობთ თქვენ ღმერთს. რწმენა საკუთარ თავში და რწმენა ღმერთში – აი დიდობის საიდუმლო.
არასოდეს არ მიუტევოთ თქვენს თავს დროის უკმარისობით. აი პატარა ისტორია.
ერთ ერთგულს უნდოდა სცოდნოდა, მას რამდენი დარჩა სიცოცხლე, რათა მას შეძლებოდა თავისთვის სულიერ პრაქტიკაზე მნიშვნელოვანი დროს გამოყოფა. ის ემუდარებოდა უფალს ნება ებოძებინა მისთვის რომ გაეგო, რამდენად დიდია მისი სიცოცხლის დარჩენილი მონაკვეთი.
ღმერთი გამოეხმაურა, უთხრა, რომ მისთვის გამოყოფილია სულ 80 წელი.
ერთგულს გაუხარდა, მაგრამ დაიწყო დათვლა:
“ამ 80 წლიდან 25 მე მივუძღვენი სწავლას და თამაშებს, შემდეგი 25 მე აქტიურად დავკავდი სახლით, შემდეგ 30 წელი გავატარე, ჩემი მომავლის დაგეგმვაში და შვილების კეთილდღეობაზე ზრუნვაში. ასე რომ სულიერი პრაქტიკისთვის მე სრულიად არ დამრჩა დრო.
ოჰ, უფალო, მაჩუქე მე კიდევ 20 წელი, რათა მე შევძლო ვიფიქრო შენზე და მოვაღწიო შენთან”.
ღმერთმა გაიცინა და უთხრა: “ოჰ, უგუნურო! შენ გჭირდება 20 წელი, რათა მე მომაღწიო? ამისთვის საკმარისია ორი წამი.
რამდენად სწრაფად ჩნდება სინათლე, მას შემდეგ როცა შენ ჩართავ ჩამრთველს? ერთ წამზე ნაკლების შემდეგ.
შენ მთხოვ გაჩუქო საჭირო 20 წელი, რომ მთელი გულით იფიქრო ჩემზე, მაგრამ სად არის გარანტია, რომ შენ არ გამოიყენებ მას სხვა სახის საქმიანობისთვის? ეს სხვა არაფერია, თუ არა სიზარმაცე”.
“შეჯიბრებას იგებს აუჩქარებლობა და მედგრობა”.
ჩემზე გააზრებაში ურყევი ჭკუით გატარებული ერთი წამიც კი, შენ მოგიყვანს ჩემთან”.
საჭიროა შენი ცოდნა გამოიყენო პრაქტიკაზე.
ჩვენს დროში ბევრი ადამიანი ესწრება სულიერ ლექციებს და ღებულობს მათზე ინფორმაციას. მაგრამ ისინი პრაქტიკაზე არ ახორციელებენ შეძენილ ცოდნას.
რაამა და რავანა ერთნაირად იყვნენ გაცნობიერებული ყველა სახის ცოდნაში. მაგრამ ვალმიკიმ (რაამაიანას ავტორმა) გამოსახა რავანა უმეცრად, რადგან ის არ იყენებდა პრაქტიკაზე იმას, რასაც სწავლობდა.
ეს იმ დროს როცა რაამა მისდევდა ჭეშმარიტებას. ის პრაქტიკაზე იყენებდა მიღებულ ცოდნას. რავანა კი უბრალოდ აგროვებდა ინფორმაციას, მისი განხორციელების გარეშე. მას არ ჰქონდა უნარი “გადაეხარშა” ის, რაც შეისწავლა. შედეგად ის იტანჯებოდა “მოუხარშაობისგან”.
ბრიყვია ის, ვინც არ იყენებს პრაქტიკაზე იმას, რასაც სწავლობს. მპრაქტიკებელი კი არის ნამდვილად განათლებული ადამიანი. ამასთან განათლება უნდა ეთანწყობოდეს თავმდაბლობასთან.
ძალიან მნიშვნელოვანია მიაღწიო შინაგან სიმშვიდეს და აღუშფოთებლობას.
ცხოვრობდა წმინდა ადამიანი სახელად ტირუვალუვარი. თავიდან ის იყო მქსოველი. ჩვეულებრივ ის ქსოვდა დღეში ერთ სარს, ყიდდა მას ბაზარზე და ამით გამოიმუშავებდა ფულს თავისი ოჯახისთვის.
სიკეთე და ბოროტება მეზობლობენ – ხშირად მათი გარჩევა შეუძლებელია. სწორედ იმავე სოფელში ცხოვრობდა მდიდრის შვილი, რომელიც თავის დროს ხარჯავდა, სოფელში უმიზნოდ დაყუდებით. სადაც არის ფული იქ ბატონობს ეგო. ეგო კვებავს ბევრ ცუდ თვისებას. როგორც კი მიდის ფული მაშინვე ქრება ცუდი თვისებები.
ერთხელ მდიდრის შვილი მივიდა ტირუვალუვართან და ჰკითხა, რამდენი ღირს სარი. – ოთხი რუპია, – უპასუხა მან.
ჭაბუკი ცნობილი იყო თავისი ქედმაღლობით და 
სიამაყით. მან აიღო სარი, გახია ის ორ ნაწილად და დაინტერესდა, რა ღირს ერთი მათგანი. ტირუვალუვარმა უპასუხა, რომ ის ღირს ორი რუპია, რამდენადაც სარი გაიყო ორ ნაწილად.
ჭაბუკმა ნაგლეჯი კვლავ ორად გახია და ჰკითხა, რა ღირს ერთი ნახევარი. ტირუვალუვარმა უპასუხა, რომ მისი ფასია ერთი რუპია.
ამან გამოიწვია რაღაცნაირი ტრანსფორმირება ჭაბუკის გონებაში. ის გაოცდა, რომ გამყიდველი დარჩა თავშეკავებული და მშვიდი, მაშინაც კი როცა მისი სარი აღმოჩნდა ნაწილებად დაგლეჯილი.
ჭაბუკი დაეცა ტირუვალუვარის ფეხებთან, ჩადენილის ღრმა მონანიებით. ის ამბობდა, რომ ჩაიდინა ეს შეცდომა, ამოძრავებულმა ქედმაღლობით და სიამაყით. შემდეგ გაემართა თავის მამასთან, აიღო საჭირო ფული და დადო ის ტირუვალუვარის ფეხებთან.
სვამის მონათხრობებიდან
შინაგანი სიმშვიდე მნიშვნელოვანია ადამიანისთვის სამივე დონეზე – სხეულის, ჭკუისა და ატმას დონეზე. ამ მიზეზით ჩვენ სამჯერ ვმღერით “შანტი, შანტი, შანტი”.
ადამიანს შეუძლია მიაღწიოს მშვიდობას სამივე დონეზე, მხოლოდ საკუთარ თავში ღმერთისადმი სიყვარულის განვითარებით. ამ სიყვარულს მოკლებული, ის ვერასოდეს ვერ მიაღწევს სიმშვიდეს. ყველა ყოფითი კმაყოფილება დროებითია და წარმავალი.
იგივე აზრი ექოდ ისმის შანკარაჩარიას სიტყვებში:
“ნუ იყოყოჩებთ თქვენი ახალგაზრდობით, სიმდიდრით და შთამომავლობით. ეს ყველა წარმავალია”.
თქვენ არ უნდა გეშინოდეთ სიძნელეების, ეს არის უბრალოდ მცურავი ღრუბლები. მტკიცედ მიჰყევით თქვენს გულს, რომელიც მედგარი და ურყევია.
არანაირ გარემოებაში არ ჩავარდეთ დეპრესიაში, მაშინაც კი თუ თქვენ იმყოფებით უბედურების წნეხში. ღმერთი არასოდეს არ დაიწყებს თქვენზე ისეთი ტანჯვების დადებას, რომლის ატანასაც თქვენ ვერ შეძლებთ.
სისუფთავე კაშკაშად ციალებს განსაცდელების ჟამს.
ლამპის სინათლე ხილული შეიძლება იყოს მხოლოდ სიბნელეში.
გამოცდები – არის ღმერთის გემოვნებაში. ის ამოწმებს თქვენს ერთგულებას სრულიად სხვადასხვა ხერხით. თქვენ კი არასოდეს არ შეგეშინდეთ არავითარი გამოცდის. ღმერთის გულისთვის იყავით მზად შესწიროთ თქვენი სიცოცხლეც კი. მხოლოდ მაშინ დაგიცავთ თქვენ ღმერთი.
“გამოცდები და წინააღმდეგობები – არის ნიშანი ღმერთის წყალობის, და არა ღმერთის რისხვის.
სტუდენტებისთვის კარგად არის ცნობილი, რომ, საუნივერსიტეტო კურსის შესაბამისად, ყოველი აკადემიური წლის ბოლოს აუცილებელია განსაზღვრული გამოცდების ჩაბარება.
განა თქვენ ამ სისტემას მიაწერთ სურვილს მოგაქციონ თქვენ დევნაში? თუ თქვენ ფიქრობთ, რომ ეს არის იმის ნიშანი, რომ თქვენით უკმაყოფილონი არიან?
ღმერთი იოგებსა და სულიერ მაძიებლებს აყენებს განსაცდელებში, რათა ხელი შეუწყოს მათ სულიერ განვითარებას. მაგრამ იმის მაგიერ, რომ მიიღონ განსაცდელები როგორც მისი ზრუნვისა და სიყვარულის ნიშანი, ადამიანები, რომლებშიც იზრდება უიმედობა და იმედების
რღვევის შეგრძნება, სასოწარკვეთილად გოდებენ: “ოჰ, უფალო! ჩვენ არ შეგვწევს ძალა გადავიტანოთ ეს გამოცდები!”
ზუსტად ისე, როგორც ახმოვანებენ სტუდენტები: “ჩვენ არ გვინდა გამოცდების ჩაბარება!”
მაშინ რა სახით იქნება შესაძლებელი გაიზომოს თქვენი პროგრესი და ცნობილი იქნეს თქვენი მიღწევები?
თვითმფრინავის პილოტებს, ავტომანქანების მძღოლებს და ხომალდების კაპიტნებს უნდა ჰქონდეთ მათი პროფესიული ოსტატობის დამადასტურებელი მოწმობა. მის მისაღებად ისინი გადიან სპეციალურ ტესტებს.
ის სულიერი მაძიებლები, რომლებიც პროტესტს აცხადებენ და ხმაურობენ, როცა ხვდებიან გამოცდებს, ამით აცხადებენ, რომ გამოუსადეგარნი არიან უფრო მაღალ საფეხურზე გადასასვლელად, რადგან სრულიად კმაყოფილები არიან იმით, რაც გააჩნიათ”.
ბაბა
მოწაფემ მცირეწლოვანი ასაკიდან იცოდა, რომ ოდესღაც მომავალში მას მოუწევს გამოცდა: ის წავა რომელიღაც მიზნისკენ, და როცა აღმოჩნდება თვით მის ზღურბლთან, აი იქ კი მისი ბედის სასწორი დაიწყებს ქანაობას – ძალიან დიდია ალბათობა, რომ ის, ბოლო მოსახვევის გავლამდე, უბრალოდ შემობრუნდება უკან.
და მორჩა – მეტი ასეთი შესაძლებლობა მას აღარ მიეცემა.
მიზნამდე ვერ მისვლის შიში დაეკიდა მის თავზე, როგორც დამოკლეს მახვილი.
მართალია, მან ასევე იცოდა, რომ შესაძლებლობა სასწორის სხვა მხარეს გადახრის – მის ხელთაა.
და ახსოვდა რა ამის შესახებ მთელ სიცოცხლეში, მოწაფე ცდილობდა წვრილმანებშიც კი განუხრელად გაეტანა თავისი.
სვამი მუდმივად აგდებდა მას განსაცდელებში – სახლში, სამუშაოზე, აშრამში – ხსნიდა ბურბუშელას, ხვეწდა, აპრიალებდა. და ის თანდათან იძენდა სულ უფრო ადამიანურ სახეს. მაგრამ ის, კრიტიკული გამოცდა, მაინც ასევე შორს მოჩანდა წინ.
“ღმერთი ავლენს, ან გეჩვენება, რომ ავლენს, თავის საშინელ ასპექტებს მხოლოდ კაცობრიობის კეთილდღეობისთვის და მთელი მსოფლიოს მშვიდობისთვის.
ეპიურ თქმულებებში და პურანებში მოიხსენიებოდა,
რომ სულიერ მაძიებლებზე და ასკეტებზე უფალი გზავნის სხვადასხვა ცდუნებასა და თავდასხმას, და ამით თითქოს დემონსტრირებს თავის სისასტიკეს, შურისძიებას და უბრალოდ მავნეობას”.
ბაბა
სადღაც დასავლეთიდან სვამის ერთგულებზე მოძალება დაიწყო გაურკვეველმა ხმებმა “ბჰაგავანის არაკეთილ ქმედებებზე”. ხმები ხშირდებოდა, ღებულობდა ფაქტიურ შინაარსს და შეჰქონდათ უთანხმოება და შეშფოთება სულებში.
აალებული ვნებების მირაჟში აქანავდა ურყევი შენობების მოხაზულობები.
“შეხედე”, – უთხრა მასწავლებელმა. – “ადამიანები თავის რეაქციაში მკაფიოდ დაიყვნენ რამდენიმე ტიპად.
პირველებს უბრალოდ არ უნდათ არაფრის მოსმენა და ცოდნა. ისინი უფრთხილდებიან თავისი ბრმა რწმენის მდგრადობას.
მეორენი ამბობენ – ეს ეხება მხოლოდ მას, რითაც ლეგალიზებენ უზნეობას – ვითომ ეს საქმე ინდივიდუალური და მისატევებელია, განსაკუთრებულად დიდებისთვის.
მესამენი – ბარბაცებენ და მიდიან: ერთგულების მათი დრო ჯერ კიდევ არ არის მოსული.
მეოთხენი არ უარყოფენ სვამის, მაგრამ უნდათ “უდავო მოწმობათა” რაციონალური ახსნები.
მეხუთენი ამბობენ – ეს არის ავატარის მააიია. ჩვენ არ შეგვიძლია მისი მეთოდების გაგება, მაგრამ ყველა კოლიზია უბრალოდ – გრძნობების მოტყუებაა და ხდება არა ფიზიკურ, არამედ წმინდა პლანზე.
გოპები ასე ღამით, მთვარის თანდასწრებით შედიოდნენ თამაშებში კრიშნასთან, მაშინ როცა მათ სხეულებს ეძინათ ქმრებთან სახლში.
“როცა ტანჯვები მოქრის, როგორც ტალღა ტალღაზე, გიხაროდეთ – მაშასადამე, ნაპირი ახლოსაა.
მამაცურად გადაიტანეთ გაჭირვებები, რადგან მხოლოდ აშკარა მხდალი ადანაშაულებს მათში გარე ძალებს და გამოხატავს მტრობას ღმერთისადმი”.
ბაბა
კრიშნას დროში დიდი მნიშვნელობა შეიძინა საკუთრებამ. და ავატარის ოინები, სრულიად “ყაჩაღური თავდასხმები” გლეხების საცხოვრებლებზე, აიძულებდა ადამიანებს უარი ეთქვათ თავის ქონებაზე უზომო მიბმულობისგან – ასე მათთვის ადვილი იყო ღმერთთან მისვლა.
მეხუთე კაცობრიობაზე მის ქალი-იუგაში როგორც “დასამარხი საფარი” ჩამოკიდულია “ქრონიკული მგრძნობელობა და ანიმალურობა”.
ზნეობრივი ფასეულობები დაკნინდა. “ჰომო…” და “ტრანს…” იქცა უმრავლესობისგან მიღებულ უმეცრებად.
ავატარი – ეს არის სუფთა სინათლე.
“მე – არ ვარ ადამიანი. და ადამიანად არ შემიძლია ვიყო”. მაგრამ როგორც ფორმა ის პასუხობს თავის ჰომო-, ჰეტერო- და ტრანს-ერთგულების მოწოდებაზე. ვინმე გადაიტანს ავადმყოფობას და თუ მოისურვებს, – გამოჯანმრთელდება. და სხვა კი შეიშლება ჭკუიდან.
ჩემო ძვირფასებო, ჩვენს გზებს ჩვენ თვითონ ვირჩევთ.
ჩვენ ყველამ ვიცით –
საის შეუძლია გაგვიკეთოს ჩვენ ყველაფერი, რაც მოესურვება.
იძულებული გაგვხადოს თვალნათლივ დავინახოთ ის, რაც არ არის.
არ შევამჩნიოთ, ის რაც არსებობს.
დავივიწყოთ მომხდარი და გავიხსენოთ დიდი ხნის დავიწყებული.
მისი მეთოდები მიუღწევადია, შედეგები კი – ფენომენალური.
მაგრამ ის, რაც რეალურად ხდება თქვენთვის, სხვებისთვის შეიძლება არ ხდებოდეს.
ეს შეიძლება მოგეცათ მხოლოდ თქვენ, რათა დაძლიოთ პრობლემა და, თუ თქვენ მზად ხართ, – გათავისუფლდეთ.
“ყველაფერი არის ანარეკლი, რეაქცია და გამოძახილი”-
ამბობს ის.
სხვებისთვის ეს არის – ილუზია, თქვენი პირადი მააიია, მაშინაც კი თუ მასზე არის მატერიალური მოწმობები: ამას ის ძალიან ადვილად აწარმოებს.
“უბრალო ადამიანი ვერასოდეს ვერ მიაღწევს დიდობას, შეურაცხყოფისა და ცილისწამების, თავდასხმებისა და გაჭირვების გადალახვის გარეშე.
უფალი აღწევს უფრო მეტ ბრწყინვალებას, ასეთი სადნობი ტიგელის გავლის შემდეგ. ასე რომ ალმასი დაჭრისა და დამუშავების შემდეგ იწყებს ელვარებას ბევრი ახალი წახნაგით”.
ბაბა
მოწაფე გოგონამ საზიზღრობისა და უსიამოვნების “ვითომცდა სვამის უზნეობის” “მხეცები შერეკა” ვირტუალურ ბადეში.
და
ფორმის მააიია გაქრა.
= დარჩა მხოლოდ ერთიანი =
ბედის სასწორი გაქანდა – და გაიყინა.
დამოკლეს მახვილი გაქრა.
“სამყარო ჩაეფლო მოუწესრიგებლობაში გამყოფი ძალების გამო, რომლებიც ამსხვრევს მსოფლიო თანასაზოგადოებას სრულიად ირაციონალურ ნაწილებად.
ერთგულებმა თავისში უნდა განივითარონ ურყევი რწმენა, იმისდა მიუხედავად, რაც მსოფლიოში ხდება.
ისინი, ვისაც სუფთა და უანგარო გული აქვთ,
დარჩებიან ურყევები თავიანთ რწმენაში,
როგორც ფოლადის სფერო რჩება უძრავი შტორმის დროსაც კი”.
ბაბა
ადამიანისთვის არსებითია ჭკუის, გულის და ხელების ერთობა. სწორედ ამაში მდგომარეობს ჭეშმარიტი აზრი ჯვრის ნიშნისა, რომელსაც, პირჯვრის წერისას, ქმნიან ქრისტიანები.
აიყვანეთ უფალი თქვენი გულის ტახტრევანზე. მუდმივად იფიქრეთ მის შესახებ და აკეთეთ კეთილი საქმეები. ჩათვალეთ ყოველი თქვენი მოქმედება ღმერთის სამუშაოდ და მოიქეცით შესაბამისად.
და მაშინ ასეთი ერთგულებით შეიძლება იმედი ვიქონიოთ გათავისუფლებაზე.
რა არის გათავისუფლება? ბრიყვებს ჰგონიათ, რომ გათავისუფლება – ეს არის ღმერთთან შერწყმა სიკვდილის შემდეგ. მაგრამ ეს სრულიადაც არ არის ასე.
სრულად დააღწიო თავი ყოველგვარ განგაშს და იყო ამ დროს ბედნიერი – აი ეს არის ნამდვილი გათავისუფლება. ეს ნიშნავს აგრეთვე ღარიბს დაუოკო შიმშილი და დახმარება აღმოუჩინო გაჭირვებულებს.
მიიღო მუკტი, გათავისუფლება, – ეს ნიშნავს გვერდზე გადაყარო ყველა სიძნელე, სიმწარე, მოუსვენრობა, განგაში, მიბმულობა და უზრუნველყო ბედნიერება, კომფორტი, მშვიდობა და ნეტარება.
ეს არ ნიშნავს შეასრულო მხოლოდ შენი საკუთარი დანიშნულება. აღმოფხვრა თითოეულის უბედურება და აღავსო ყველა გული უმაღლესი სიმშვიდით – აი ეს არის მუკტი. მუკტი – ეს არის როცა თითოეული თავისუფალია განგაშისა და მოუსვენრობისგან.
მაგრამ გათავისუფლება, რომელიც ასე უბრალოა, წმინდაა და არის თითოეულისთვის მისაწვდომის ფარგლებში, სრულიად იგნორირდება ადამიანისგან. ადამიანებს სწყურიათ გათავისუფლება მხოლოდ სიკვდილის შემდეგ. მაგრამ მუკტი უნდა განცადო, სანამ შენ ცოცხალი ხარ.
იაშოდა ჩიოდა, რომ კანსამ (კამსამ) წაიყვანა მისი შვილი კრიშნა და არ დაუბრუნა. ის გრძნობდა, რომ უძლურია გადაიტანოს სიძნელეები და მიაღწიოს მუკტის.
ასეთი სინანული თავის თავად არის მუკტი.
როცა ყური მოჰკრა, რომ კრიშნა დაბრუნდა, ის მოვიდა ექსტაზში. მისცე ბედნიერება ადამიანს, ჩაფლულს სიმწარეში, – სწორედ ეს არის მუკტი. ასეთი გათავისუფლება ამ სამყაროში მისაწვდომია მხოლოდ ადამიანის არსებისთვის.
მაგრამ ამისთვის უპირველესად საჭიროა მიუბმელობის განვითარება.
მაგრამ მიუბმელობას უნდა ჰქონდეს საზღვრები. გადაჭარბებული მიუბმელობა სახიფათოა. ამ სამყაროში შეუძლებელია იცხოვრო, ყველაფრისგან მოწყვეტით. უბრალოდ ატარეთ სიცოცხლე სრული უშფოთველობით.
არ იბრძოლოთ სხვებთან, იბრძოლეთ თქვენს ცუდ თვისებებთან. უარი თქვით მათზე. ეს შესაძლებელი გახდება, როგორც კი თქვენ თქვენს თავს მთლიანად მიანდობთ ღმერთს.
მარკანდეია იყო მარკანდუს ვაჟი. მას მხოლოდ თექვსმეტ წლამდე სიცოცხლე ჰქონდა დაბედებული, მაგრამ არ იცოდა ეს.
ერთხელ მან წაასწრო თავის მშობლებს მყოფთ ძალიან დათრგუნულ განწყობილებაზე. როცა ის შეეკითხა მათ, რა იყო მიზეზი, მათ გაუმხილეს მას, რომ ახლოვდებოდა მისი აღსასრული.
გაიგონა თუ არა ეს, ახალგაზრდა მაშინვე გავარდა ღმერთ შივას ტაძარში, მოეხვია შივა ლინგამს და დაიწყო ღმერთის სახელის ხოტბის შესხმა.
როცა მოვიდა სიკვდილის ღმერთი და ისროლა მარყუჟი, მან ის მოსდო იშვარასაც, იმიტომ რომ მარკანდეიას მაგრად ეჭირა ლინგამი.
მაშინ აქ გაჩნდა თვით იშვარა და ფერფლად აქცია სიკვდილის ღმერთი.
ეს იმას ნიშნავს, რომ როგორც კი თქვენ გახდებით ერთიანი ღმერთთან, არ დადგება საკითხი მისგან თქვენი განცალკევების შესახებ.
როგორ შეიძლება ასეთ ერთობას ჰქონდეს ადგილი?
აი თქვენ პატარა მაგალითი. როცა ნახშირი და ცეცხლი უჭირავთ განცალკევებით, ესენი რჩება იმად, რაც არის. მხოლოდ მაშინ, თუ ნახშირს შევიტანთ ცეცხლთან კონტაქტში და შევუბერავთ ცეცხლს, ნახშირი შეძლებს თვითონ იქცეს ალად.
ზუსტად ასევე, თუ თქვენ გახდებით ახლობელი და ძვირფასი ღმერთისთვის, თქვენ თვითონ გახდებით ღმერთი.
სწორედ ამის შესახებ არის ნათქვამი ვედანტაში:
“ვინც შეიცნობს ბრაჰმანს ხდება თვით ბრაჰმანი”.
ამისთვის თქვენ არ გჭირდებათ არანაირი სადჰანას შესრულება. საკმარისია, თუ თქვენში იცოცხლებს სრული და სუფთა სიყვარული.
ყველა ყოფითი სადჰანა – ეს არის მხოლოდ საკუთარი ცხოვრებისა და დროს განწმენდის ხერხი.
მედიტირება და ბჰაჯანები – ეს ყველაფერი კარგი მოქმედებებია. მაგრამ ღმერთს ეს არ აინტერესებს.
უფალი რომ გააბედნიეროთ, თქვენ უნდა მიუძღვნათ თქვენი სხეული კეთილ საქმეებს, აღავსოთ თქვენი ჭკუა კეთილი აზრებით და ილაპარაკოთ რბილად და ალერსიანად. ამას ეწოდება ტრიკარანაშუდდჰი – აზრის, სიტყვის და საქმის ერთობა.
თქვენ ღმერთს მთლიანად უნდა შესთავაზოთ თქვენი თავი. მხოლოდ მაშინ იქნებით თქვენ მასთან ერთიანი. ყველა თქვენი აზრი გახდება ღმრთიური. ჯივა, სული – ეს არის ნარა, ღმერთი კი – ნარაიანა. ერთად ისინი შეადგენენ ერთს. ნარა ნიშნავს ატმას პრინციპს.
მაშასადამე, თქვენ ადამიანის არსება ხართ მხოლოდ ფორმით, მაგრამ თქვენი ბუნებით თქვენ ხართ ღმრთიური. თავიდან ქუსლებამდე თქვენ მოძრაობთ ერთიანი ატმით. როგორი აზრიც არ უნდა მოგივიდეთ თავში, თქვენ რაც არ უნდა თქვათ ან გააკეთოთ, ყველაფერი ეს განპირობებულია ატმას დასწრებით.
კრიშნამ სწორედ ამაზე თქვა:
“ადამიანის არსება – ეს არის ღმრთიურების ნაპერწკალი”
ღმერთი – ობიექტია, თქვენ კი – ანარეკლი. სულიერი განვითარების დანიშნულება – არის ობიექტისა და ანარეკლის შეერთებაში. ამ ერთობის მისაღწევად არასაკმარისია უბრალო თაყვანისცემა, ღმერთის სახელის ხოტბის შესხმა ან ყურადღების გამახვილება მის ფორმაზე. ეს ყველაფერი არის გარეგანი გზის, პრავრიტი მარგას ეტაპები.
თქვენთვის კი აუცილებელია იაროთ შინაგანი გზით, ნივრიტი მარგით. თქვენ მხოლოდ მაშინ ჩაწვდებით ერთობის პრინციპს.
სვამის გამოსვლიდან:
დღეს დილით პატივცემულმა პანდიტმა, პადუკამის თაყვანისცემის ცერემონიის შესრულებისას, ახსნა რძის, ხაჭოს და თაფლის მიტანის მნიშვნელობა. ყველა ეს სუილერი მეცადინეობა დანიშნულია გულის გასასუფთავებლად. მაგრამ ღმრთიურების პრაქტიკული შეცნობისათვის მხოლოდ სისუფთავე არ არის საკმარისი. ღმერთს თქვენ სუფთა გულით უნდა შესთავაზოთ თქვენი თავი.
გული შეიძლება შედარდეს ყვავილთან, რომელიც უნდა იყოს ახალი და სუფთა, თუ თქვენ ღმერთთან გინდათ მისი მიტანა. თაყვანისცემასა და თვითმინდობას შორის არის განსხვავებათა უფსკრული. ყველაზე მნიშვნელოვანია არა თაყვანისცემა, არამედ სრული თვითმინდობა.
რას ნიშნავს “სათჰსანგი” – “კეთილი კომპანია”?
“სათჰ” ნიშნავს “ღმრთიურებას”. ის უცვლელია ყველა დროში, მარადიულია და ესწრება თქვენში. თქვენ უნდა შეიცნოთ ეს მუდმივი პრინციპი. ამას რომ მიაღწიოთ, თქვენთვის აუცილებელია მუდმივად იყმყოფებოდეთ სათჰ-თან კავშირში.
როგორც დილით გამოთქვა პანდიტ-ჯიმ, “რძე განსაკუთრებულად ბედნიერია წყალთან კომპანიაში ყოფნით”. წყლისა და რძის შეერთება შეიძლება იყოს წოდებული სათჰსანგად. ეს არის მეგობრობის იდეალი. როცა რძე დუღს ქურაზე, წყალი ორთქლდება. რძეს არ ძალუძს გადაიტანოს წყალთან განშორება, ცდილობს გადმოვარდეს ქვაბიდან. მაგრამ როგორც კი თქვენ დაასხურებთ წყალს მდუღარე რძეზე, ის მაშინვე დაწყნარდება. რძე ბედნიერია თავის მეგობართან კვლავ შეერთებით.
ზუსტად ასეთივე ურთიერთობა უნდა არსებობდეს ნარა-ს, ინდივიდსა, და ნარაიანას, ღმერთს შორის. ღმერთი ყოველთვის ბედნიერია, როცა ადამიანი უერთდება მის კომპანიას. მაგრამ ის განიცდის ნაღველს, თუ ყოფით სიამოვნებაში ჩაფლული ინდივიდი ზურგს აქცევს მას.
ერთხელ, როცა ადამიანი მთლიანად მიანდობს თავის თავს უზენაესს, უფალი იქნება სრულიად ბედნიერი.
Lქალი იუგას გავლენით ადამიანებმა თავიანთი თავი გამოიცალკევეს ღმერთისგან. ადამიანს ეს არ ანაღვლებს, მაგრამ ღმერთი განიცდის სიმწარეს, იმიტომ რომ მისი მეგობარი, ადამიანი, მიდის მისგან განცალკევებული გზით.
ამ სამყაროში კი ღმერთი არის – ერთადერთი უღალატო მეგობარი.
ნებისმიერ მიწიერ მეურვეს უნარი აქვს გესროლოთ თქვენ: “გამარჯობა, როგორ ბრძანდები?”, და შემდეგ “ნახვამდის” – და მეტი არაფერი.
ღმერთი კი არასოდეს არ გეტყვის: “გამარჯობა. როგორ ბრძანდები? ნახვამდის”. ვიდრე თქვენ იმყოფებით მის საზოგადოებაში, თქვენ იქნებით ბედნიერი, და ისიც იქნება ბედნიერი. მაგრამ თუ მისი ერთგული მისგან შორდება, ღმერთი გრძნობს ნაღველს, თუმცა შეიძლება ეს აშკარად არც გამოხატოს.
ადამიანი რატომ მოძრაობს არასწორი გზით? ის რატომ ივიწყებს ჭეშმარიტების შესახებ? რატომ გამოეყოფა ღმერთისგან? რატომ კარგავს თავის სისუფთავეს?
ამაზე რომ ფიქრობს, ღმერთი გრძნობს ნაღველს. ის დარდობს ერთგულზე, და არა თავისზე. ღმერთი რასაც არ უნდა ამბობდეს ან აკეთებდეს, ყველაფერი არის თქვენი კეთილდღეობისთვის.
ერთგულის ქცევის შესანიშნავ მაგალითს იძლევა ლაკშმანა. როცა რაამა, სიიტა, და ლაკშმანა წავიდნენ ტყეში და მიაღწიეს ჩიტრაკუტას მთას, რაამამ უბრძანა ლაკშმანას აერჩია ადგილი, სადაც შესაძლებელი იქნებოდა ქოხის აშენება. ეს სიტყვები გულში მტკივნეულად მოხვდა ლაკშმანას, და მან ნაღვლიანად ჩაღუნა თავი.
ეს რომ შეამჩნია, სიიტამ ჰკითხა: “ლაკშმანა, შენ ასე რამ აგაღელვა? შენმა ძმამ შენ არ გითხრა ცუდი არაფერი. შენ ასე რატომ ხარ გაცხარებული?”
ლაკშმანამ უპასუხა: “ოჰ, დედილო, განა მე მაქვს საკუთარი არჩევანი? მე მომწონს ის, რაც მოსწონს რაამას. მე ჩემი თავი მთლიანად მივანდე მას. ყველაფერი, რაც მე მინდა, ეს არის მისი განკარგულებების შერულება.
და ჩემთვის დარტყმა გახდა რაამას წინადადება ჩემი შეხედულებისამებრ ავირჩიო ადგილი საცხოვრებლის ასგებად. განა ამას არ ექნებოდა რაამასგან ჩემი გამოყოფის მნიშვნელობა?”
რაამამ გაიგო ლაკშმანას წმინდა გრძნობები და მთელი მისი ერთგულება და თვითონ აჩვენა ადგილი საცხოვრებლისთვის. ასეთია ნამდვილი ერთგულის გრძნობების ძალა ღმერთთან დამოკიდებულებაში.
თქვენი აზრები ყოველთვის გამახვილებული უნდა იყოს ღმერთზე. სამყარო ჰგავს მცურავ ღრუბლებს. მაგრამ ურთიერთობები თქვენსა და ღმერთს შორის უცვლელი და მუდმივია.
ერთგულების გზა – ეს არის უდიდესი და უკეთილშობილესი გზა. სიტყვა “ბჰაკტი”, “ერთგულება”, წარმოსდგება ფესვისგან “ბჰაჯ”, რომელიც ნიშნავს “სრულ თვითმინდობა”-ს. ერთგულება არის თავგანწირული სიყვარულის მიძღვნა.
თაყვანისცემა და სხვა რიტუალები – მხოლოდ და მხოლოდ ფიზიკური და ყოფითი საქმიანობაა. თქვენ უნდა შეაბიჯოთ ნივრიტის გზაზე, შინაგან გზაზე, გარეგანი გზის, პრავრიტის დატოვებით.
ჩვენ ყოველთვის ვლაპარაკობთ ღმერთზე. ერთგულებაზე, თვითმინდობაზე და თვითგანდგომაზე. მაგრამ როგორ წარმოვიდგინოთ –
სადღა იმყოფება თვით ღმერთი და პრაქტიკაზე როგორ ვიქონიოთ მასთან საქმე?
ერთხელ ნარადა მივიდა უფალ ნარაიანასთან და უთხრა: “ნარაიანა, მე მოვალ შენი დარშანის მისაღებად, როგორც კი მე წარმომექმნება პრობლემა. მაგრამ მე არ ვიცი ზუსტად: შენ სად ბინადრობ? სად შემიძლია მე გიპოვო? კაილასში, ვაიკუნთჰასა თუ სვარგაში? ეს სად არის? მე არ ვიცი”.
რაზეც ნარაიანამ უპასუხა: “მე მოგცემ შენ ჩემს მუდმივ მისამართს – ეს არის ადამიანის გული. მე ყოველთვის იქ აღმოვჩნდები, სადაც ერთგულები მე დიდების ხოტბას მასხამენ. კაილასა, ვაიკუნთჰა და სვარგა – ჩემი ოფისის ფილიალებია”.
ღმერთი ბინადრობს არა საზღვარგარეთის ქვეყნებში, ის იმყოფება თქვენს გულში. “გული” არ ნიშნავს ფიზიკურ გულს. ის ნიშნავს სულიერ გულს, და ის ყოველთვის სავსეა თანაგრძნობით.
ღმერთი არის შიგნით და გარეთ. ის თქვენს ზემოთაა, თქვენს ქვემოთაა, და თქვენს გარშემოა. ღმერთი თქვენს გულშია. და იგივე ღმრთიურება მოთავსებულია ყოველ ატომში.
ტიაგარაჯამ თქვა:
“ოჰ, რაამა, შენ ესწრები ყველაფერში – ჭიანჭველიდან ბრაჰმანამდე.
შივაში და კეშავაში.
შენ ხარ ყველგან. არ არის ადგილი, სადაც შენ არ იმყოფები.
არ არსებობს სახელი, რომელიც შენ არ გეკუთვნის.
მაგრამ დღეს ადამიანი, გატაცებული შორს ილუზიით, ვერ შეიცნობს ამ ჭაშმარიტებას.
თუ მის წინ აღმოჩნდება ბრაჰმა, ის მიესალმება მას მთელი თაყვანისცემით და ერთგულებით.
მაგრამ თუ ბრაჰმა მის წინაშე წარდგება ჭიანჭველის ფორმით და უკბენს მას, ის მას იქვე მოკლავს”.
ცუდი ადამიანი –
ის არის, ვინც არ იცავს აზრის, სიტყვის და საქმის ერთობას.
თქვენ ამბობთ, რომ ღმერთი ესწრება ჭიანჭველაშიც კი, მაშინ თქვენ მას რატომ კლავთ?
თქვენ რა, იმდენად სუსტი ხართ, რომ უნარი არ გაქვთ გადაიტანოთ ტკივილი ჭიანჭველის ან კოღოს კბენისგან? თანამედროვე სამყაროში ადამიანი ხდება სულ უფრო და უფრო სუსტი”.
მაგრამ ღმერთს უყვარს ისიც კი, ვინც მას უარყოფს.
არავის არ შეუძლია იმყოფებოდეს მისი სიყვარულის საზღვრებს მიღმა.
სვამი მოგვითხრობს:
ერთხელ ერთმა მეცნიერმა ადამიანმა მოინახულა იმპერატორ აკბარის კარი. თავის სიტყვაში მას აკბარი ცაში აჰყავდა და დასასრულს ისიც კი განაცხადა, რომ იმპერატორი უფრო ძლევამოსილია ვიდრე ღმერთი.
ეს შენიშვნა ძალიან მოეწონა აკბარს.
და იმის შემდეგ, როცა მეცნიერი გაემგზავრა, იმპერატორმა ჰკითხა თავის მინისტრებს, რა მიმართებაში არის ის ღმერთზე ძლევამოსილი.
ამ კითხვამ მინისტრები ჩააყენა ძალიან რთულ მდგომარეობაში. მათ არ შეეძლოთ მისთვის ეთქვათ ტყუილი, მაგრამ არც იმპერატორის უკმაყოფილების გამოწვევა უნდოდათ.
რამდენადაც ყველა მინისტრი დუმდა, აკბარმა მიმართა ბირბალს: “ბირბალ, შეიძლება, უკიდურეს შემთხვევაში, შენ გაქვს ამაზე პასუხი?”
შურიანი მინისტრები კმაყოფილები იყვნენ, მოელოდნენ, რომ ამჯერად ბირბალს კეთილი არ დაადგებოდა.
მაგრამ მან მშვიდად უპასუხა: “ოჰ, იმპერატორო! 
სინამდვილეში, სულ მცირე, ერთ რამეში შენ უფრო ძლევამოსილი ხარ, ვიდრე ღმერთი. შენ თუ ვინმეთი უკმაყოფილო ხარ, მაშინ შეგიძლია გააძევო ის შენი სამეფოდან.
მაგარმ, თუ კი უფალი ვინმეთი არის უკმაყოფილო, ის მას სად გააძევებს?
ღმერთის სამეფოს არ აქვს საზღვრები”.
ღმერთი უცვლელია, სუფთაა და მოკლებულია თავადობას და ეგოურობას.
თუ თქვენ ამოირჩევთ მას თქვენს მეგობრად, თქვენ არასოდეს არ დაიტანჯებით. მიწიერმა მეგობრებმა შეიძლება თქვენ მიგატოვონ.
მაგრამ ღმერთი, როგორც ჭეშმარიტი მეგობარი ყოველთვის თქვენთან არის.
ერთმა ერთგულმა ღმერთისგან მიიღო დაპირება, რომ ის ყოველთვის იქნება მასთან ერთგულის სასიცოცხლო მოგზაურობაში.
“შენ ყოველთვის მიპოვი მე შენს სიახლოვეს”,– დაარწმუნა ის უფალმა.
და, ზღვის ნაპირზე სეირნობისას, ერთგული იხედებოდა ირგვლივ და ქვიშაზე ამჩნევდა კიდევ ორი ფეხის მკაფიო კვალს. ამიტომ ის თავს გრძნობდა დაჯერებულად, და მისი დღეები მიედინებოდა ბედნიერად.
მაგრამ, მის ცხოვრებაში დადგა რთული პერიოდი. ერთხელ ქვიშაზე ხეტიალისას, ის შეშინდა, როცა ირგვლივ მიმოხედვისას, შეამჩნია მხოლოდ ერთი წყვილი ფეხის ნაკვალევი.
“ოჰ, უფალო, შენ როგორ შესძელი მიგეტოვებინე მე, როცა მე შენ ყველაფერზე უფრო მეტად მჭირდები?” სიმწრით წამოიძახა მან.
შემდეგ ჯერზე, როცა ის წარდგა ღმერთის წინაშე, მან ჰკითხა, რატომ დატოვა უფალმა თავისი ერთგული მძიმე ტანჯვების წუთში.
უფალმა გაიღიმა და უპასუხა: “როცა შენ ხედავდი მხოლოდ ერთი წყვილი ფეხის ანაბეჭდს, შვილო ჩემო, ეს ხომ ჩემი კვალი იყო. მე ხელებში მეჭირე შენ შენი გაჭირვების ჟამს”.
“ფიზიკური თვალსაზრისით თქვენ შეიძლება ჩათვალოთ თქვენი თავი ღმერთისგან განსხვავებულად.
მენტალურ სამეფოში თქვენ უნდა გრძნობდეთ, რომ თქვენ ხართ – ღმერთის ნაპერწკალი.
მაგრამ ატმას თვალსაზრისით თქვენ გმართებთ გაიგოთ, რომ თქვენ არ ხართ განსხვავებული ღმერთისგან.
თქვენ უნდა იხმაროთ ყოველი ღონე, რათა გაიგოთ ეს ჭეშმარიტება. თქვენ არ უნდა შორდებოდეთ ღმერთისგან სხეულთან მიბმულობის გამო. ღმერთთან თქვენი ურთიერთობის გაგების გარეშე ყველა თქვენი სულიერი პრაქტიკა იქნება უსარგებლო”.
ბაბა
ჩემო ძვირფასო, ხომ შეიძლება ისე მოხდეს, რომ შენ არ გექნება რწმენა არც შენს ღმრთიურ წარმოშობაში, და არც უზენაესში. მაგრამ მაშინაც არ უნდა დაემორჩილო არც სიამაყეს, არც თვითდამცირებას. ჩვენ ყველა – ჩვენი ბედის ბავშვები ვართ. მხოლოდ საჭირო არ არის საკუთარ თავში დაჯერების დაკარგვა.
სვამი ამბობს:
”არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს, თქვენ გაქვთ თუ არა რწმენა ჩემში ან ღმერთში. საკმარისია გქონდეთ რწმენა საკუთარ თავში. ადამიანმა უნდა შეიგნოს თავისი ფასეულობა.
იმისთვის, ვინც დარწმუნებულია თავის თავში, ნებისმიერი ამოცანა დაძლევადია.
სვამი განმარტავს თავის აზრს.
აბრაამ ლონკოლნი, რომელიც გახდა ამერიკის პრეზიდენტი, დაიბადა გამორჩეულად ღარიბ ოჯახში. მისი მამა იყო ხურო. მისი დედა ჩვეულებრივ აკერებდა ტანსაცმელს და ამით შოულობდა საშუალებას, რათა ვაჟისთვის მიეცა განათლება. სკოლაში ბავშვები აბრაზებდნენ ლინკოლნს მისი ტანსაცმლისა და მანერების გამო. ერთხელ, ლინკოლნი დაბრუნდა სახლში, მოეხვია დედას და ატირდა: “დედა მე ძალიან მრცხვენია ჩემი ამხანაგების წინაშე. გთხოვ მომეცი მე კარგი ტანსაცმელი”.
მაშინ დედამ ის ჩაიხუტა და უთხრა: “შვილო შეხედე ჩვენს ცხოვრებას ჩვენ ვართ მცირედ უზრუნველყოფილი ადამიანები. ჩვენთვის გამოკვებაც კი პრობლემაა. ასეთ პირობებში შენ როგორ შეიძლება გქონდეს მოდური ტანსაცმლის შეძენის იმედი? საჭიროა მოიქცე მდგომარეობის შესაბამისად. ადრე იქნება თუ გვიან, მაგრამ შენ მიაღწევ იმ დონეს, რომელსაც იმსახურებ.
ნება არ მისცე სხვა ადამიანების დაცინვას რომ აგაცდინოს შენ შედეგისგან. იცხოვრე შენში რწმენის შეგრძნებით. საკუთარ თავში დარწმუნება არის – წყარო ყველა წარმატების”.
ის ასე ამხნევებდა და მხარში ედგა შვილს. ამ მომენტიდან ლინკოლნი აღივსო დიდი რწმენით საკუთარ თავში და უზარმაზარი შემართებით მოჰკიდა ხელი სწავლას და საქმეებს. ის არასოდეს არაფერზე არ ღელავდა. რწმენა თავის თავში იყო მისი ჯავშანი. სიმდიდრესა და კომფორტს მოკლებული, ის დაჯილდოებული იყო უზარმაზარი თავდაჯერებით.
რამდენიმე ხნის შემდეგ მისი დედა მოკვდა. მისი სიკვდილის მიუხედავად, მისი ბრძნული სიტყვები მყარად ჩაიბეჭდა შვილის მეხსიერებაში. მისმა მამამ თომასმა კვლავ მოიყვანა ცოლი – საერთოდ დასავლეთში ეს მიღებულია. მის ახალ ცოლს უყვარდა აბრაამი და აგულიანებდა მას ბეჯითად გაჰყოლოდა მისი დედის მიერ მითითებულ გზას.
ლინკოლნმა დაამთავრა სკოლა. ცხოვრება მას ჰქონდა ძალიან რთული. მას არ უნდოდა მამის საქმის გაგრძელება. ის თავისთვის ეძებდა სამუშაოს. მაგრამ, მალე გადაწყვიტა, რომ უკეთესია დაეყრდნოს საკუთარ ძალებს, ვიდრე იმსახუროს რომელიმე ფირმაში, და წამოიწყო საკუთარი საქმე. მას მიჰყავდა თავისი ბიზნესი ყველა შესაძლო პატიოსნებითა და უბიწოებით. მაგრამ მისი კომპანიონები ატყუებდნენ მას. არიან ადამიანები, რომლებსაც არ შეუძლიათ გადაიტანონ სხვისი წარმატება. ასეთი ფაქტები ცნობილია უძველესი დროიდან.
ლინკოლნი, მიუხედავად ყველა სიძნელეისა, დედის აღთქმის მიმდევრობით აგრძელებდა მუშაობას. მაგრამ ბიზნესში მან განიცადა მნიშვნელოვანი დანაკარგი. და გაყიდა ყველაფერი, რაც ჰქონდა, რათა გადაეხადა ვალები.
ლინკოლნი ცხოვრებაში მყარად მისდევდა თავის პრინციპებს. მის პირდაპირ და პატიოსან ხასიათზე შემხედვარე, ზოგიერთმა მისმა მეგობარმა გაიგო, რომ ის შეიძლება ადვილად გამხდარიყო პარლამენტის წევრი. მათ ურჩიეს მას მიეღო მონაწილეობა არჩევნებში და დაპირდნენ თავიანთ დახმარებას. არჩევნებში ლინკოლნმა დიდი უპირატესობით გაიმარჯვა.
როცა დრო და ჟამი თქვენ ხელს არ გიწყობთ, ხელში ჯოხიც კი შეიძლება გადაიქცეს გველად. მაგრამ თუ დრო თქვენთვის ხელსაყრელია, მაშინ თუნდაც თქვენ დააბიჯოთ გველზე, ის აღმოჩნდება უვნებელი, როგორც ჯოხი.
მოკლე დროში ლინკოლნმა აიწია შეერთებული შტატების პრეზიდენტის უმაღლეს პოსტზე. წარმატების მწვერვალზე ყოფნისას, მან გაიხსენა თავისი დედის სიტყვები. მან მთლიანად შეიცნო საკუთარ თავში დარწმუნების მნიშვნელობა.
ჩემო ძვირფასებო,
“ვინ ხართ თქვენ სინამდვილეში?
ყოველი თქვენთაგანი – ღმრთაებაა,
იცით ეს თქვენ თუ არ იცით”.
და მნიშვნელობა არ აქვს, გაიგებთ თქვენ ამას ახლა თუ მომავალ არსებობაში.
“მე და შენ – ერთი ვართ”.
წინ: ნაწილი X