ვიქტორ კანუ გარდაიცვალა 3 სექტემბერს გულის შეტევით. ის იყო 83-ის.
ჩვენი გულები გასულია მის ცოლთან, გენოვევასთან, რადგან ჩვენ ვიცით რომ ის არის მტკიცე თავისი რწმენით სვამიში და იცის რომ ვიქტორი ახლა არის მასთან. ყველას ვინც მას იცნობდა მტკივნეულად დააკლდებათ ის. ის იყო სვამის დიდი ერთგული, დიდი ბელადი და დიდი მეგობარი.
ვიქტორი დაბადებული იყო სიერრა ლეონეში და ადრეულ ასაკში ღებულობდა მონაწილეობას ორივეში განათლებაშიც და პოლიტიკაშიც – ის იყო გაერთიანებულ სამეფოში სიერრა ლეონეს უმაღლესი კომისარი, მაღალ სტილში ცხოვრობდა ლონდონში განსაზღვრული დროის განმავლობაში. მაგრამ ის იყო იძულებული დაეტოვებინა ეს პოსტი 1970 წლის დასაწყისში და ის და გონოვევა გავიდნენ განათლების სფეროზე, ლონდონში. მათ გაიგეს სვამის შესახებ დაახლოებით 1975 წელს, და იქიდან დაიწყეს მათ ახლო ურთიერთობები სვამისთან, რომელმაც გამოიღო შედეგი მასში და გენოვევაში დაეფუძნებინათ საოცარი სკოლა ზამბიაში, რომელმაც 2005 წელს მიიღო ოქროს ტროფეი პარიზში 2005-ში განათლების სფეროში მთლიანი ლიდერობის, ინოვაციის, სწავლისა და ხელოვნების ხარისხისთვის.
ვიქტორმა დაწერა ავტობიოგრაფია, რომელიც მოსალოდნელია მალე გამოქვეყნდება პრაშანტის მინდობილი მაღაზიის მიერ. მან დაწერა ის იმიტომ რომ ელოდებოდა რომ მისი სიცოცხლე დედამიწაზე მალე დასრულდება და გრძნობდა რომ ის შეიძლება იყოს სასარგებლო სხვებისთვის. ის დაბრმავდა 2005 წელს და თქვა, რომ ეს არის კურთხევა, იმიტომ რომ ახლა ყველა დადგება მუხლის ჩოქზე მასთან. უკანასკნელ წლებში მას ჰქონდა ცხრა ჰოსპიტალირება საავადმყოფოებსა და კლინიკებში და უბრალოდ გრძნობდა რომ დასასრული შესაძლებელია იყო ახლოს.
(სურათი ვიქტორი და გონოვევა)
ვიქტორის ახალი წიგნი იქნება საგანძური ყველას წასაკითხად.
ამ წიგნის შესავალში ვიქტორმა თქვა,
“ეს ავტობიოგრაფია მოგითხრობთ გრძელ და ეკლიან გზაზე რომელზეც მე მივაბიჯებდი ღმერთის მოწოდებამდე, რომელმაც აიღო სახელი სათჰია საი ბაბა და რომლის ფიზიკური ფორმა ცხოვრობდა პუტტაპარტში პრაშანტი ნილაიამში სამხრეთ ინდოეთში.
“მე მწამს რომ სათჰია საი ბაბა არის ღმერთი, რომელიც არის ყველაფერში მიწაზე და ზეცათ. ისსა ვასსიამ’დამ სარვამ – ყველაფერი არის გახვეული ღმერთში. ყველაფერი არის დასველებული ღმერთში, გაჟღენთილი ღმერთით. ყველაფერი არის ღმერთის მატერია. …
“… ბჰაგავან შრი სათჰია საი ბაბას მოსვლით ჩემს ცხოვრებაში მე გავიგე უდაო და აბსოლუტური ჭეშმარიტება: ყველაფერი ეს არის ღმერთი. უფრო მეტიც მისი ღმრთიური წყალობით, მე ვიყავი ღმერთის ყველგანდასწრების თვითმხილველი. ოქსფორდის უნივერსიტეტსაც კი, სადაც მე ვსწავლობდი ფილოსოფიას, არ შეეძლო გავენათლებინე მე ყველა ამ მნიშვნელოვან თემაზე. ზოგიერთები შეიძლება შემეწინააღმდეგდნენ რომ ეს არის უზომოდ გადაჭარბება, რასაკვირველია ფილოსოფიისთვის როგორც მე მასწავლიდნენ ოქსფორდში დებატები არის ღმერთის ელემენტები…. ბჰაგავან ბაბასგან სულიერი განათლების მიღებით უმეცრებისა და წინასწარშეგონების ფარდა მოისპო, ამასთანავე ის არასდროს დაბრუნდება კვლავ.
“მისი ყველგანარსების მოწმობა დაყრდნობილი იქნება არა იმაზე რასაც სხვა ადამიანები ლაპარაკობენ ან ლაპარაკობდნენ ან რაც მე წავიკითხე ბჰაგავან ბაბას შესახებ არამედ ამის მაგივრად ჩემს საკუთარ პირველი ხელის პირად განცდებზე შემეცნების სხვადასხვა დონეზე, მუშაობაში, ძილსა, და სიზმრის მდგომარეობაში ბიბლიური მტკიცებების შესაბამისად. მაშასადამე ღმერთი იყენებს სიზმრებსა და ხილვებს რომ დაუკავშირდეს წინასწარმეტყველებსა და თავის ხალხს, როგორც ჩვენ აღმოვაჩენთ ამას: დანიელის 1:17-ში; მათეს 1:20-სა და 2:12-ში; სახელები 12:6-ში; მეფეები 3:5-ში; ფსალმუნების 89:20-ში; და საქმეების 18:9-ში”
ინტერვიუ რადიო საისთან
ქვემოთ არის ინტერვიუ მიცემული ვიქტორ კანუს მიერ რადიო საისთვის. (იხილეთ აგრეთვე გულითგულში ‘არქივი’, 1 დეკემბერი 2003 წელი, ტომი 1 გამოცემა 7, ვიქტორ კანუს მთლიანი რადიო საის ინტერვიუ განათლება წყალზე, “წყლის შეფასება”)
თქვენ როგორ გაგიღიმათ ბედმა აგერჩიათ ზამბია?
ბატ. კანუ: კეთილი, სინამდვილეში ეს იყო თვით სვამი. ჩვენ ვიყავით ზამბიაში ძალიან მოკლედ ზემაღალი ძაბვის სემინარის ჩასატარებლად. სულ ეს იყო. ჩვენ ვიცოდით, არავინ სხვამ, სამი ოთხი ერთგულის გარდა. მაგრამ როდესაც ჩვენ მივედით ბაბასთან 1987 წელში, მან გვითხრა ჩვენ, “წადით ზამბიაში და გაავრცელეთ ჩემი სიყვარულის გზავნილი განათლების მეშვეობით. ააშენეთ სკოლა და დაეხმარეთ ადამიანებს”. და თქვენ იცით მან რატომ შეარჩია ზამბია ჩვენთვის? სწორედ ძალიან კარგი მიზეზსის გამო, რადგან ზამბია ხდება, ჩემი აზრით, ძალიან სტაბილური ქვეყანა. ადამიანები არიან სულიერად ძალიან მომწიფებული.
თქვენთვის ძალიან ძნელი უნდა ყოფილიყო სკოლის დაარსება ქვეყანაში რომელსაც თქვენ არ იცნობდით. და თქვენ სავარაუდოა გქონოდათ ფიზიკური, ფინანსური, და სამუშაო ძალის მცირე შესაძლებლობები. მოგვიყევით რაიმე იმის შესახებ თქვენ ეს ყველაფერი როგორ გაბედეთ.
ბატ. კანუ: მე ძალიან კარგად მახსოვს რა ხდებოდა ინტერვიუების ოთახში, როდესაც ბაბამ გვითხრა ჩვენ, რომ წავსულიყავით და შეგვექმნა ეს სკოლა. ჩემი ცოლი იყო გამბედავი, მე არ ვიყავი. ის შეტრიალდა ბაბასკენ და თქვა, “ბაბა, როგორ იქნება ფინანსირების საქმე?” სვამიმ თქვა, “გაყიდეთ თქვენი სახლი. თუ სახსრები არ გეყოფათ, ისესხეთ ბანკებიდან”. კეთილი, ჩვენ ვიყავით აღფრთოვანებული, როდესაც მან გვითხრა ჩვენ გაგვეყიდა ჩვენი სახლი. ვიყავით რა ქრისტიანულად აღზრდილები ჩვენ გავიხსენეთ ბიბლიის მოთხრობა, როდესაც მდიდარი კაცი მივიდა იესოსთან და უთხრა, “ოჰ უფალო, მე რა შემიძლია გავაკეთო რომ მიუახლოვდე ღმერთს?” იესომ უთხრა, “გაყიდე ყველაფერი რაც შენ გაქვს და დაურიგე ის მდაბიოებს და გამომყევი მე.” კაცი გაიქცა როდესაც მოისმინა ეს სიტყვები. ჩვენ ვიყავით ძალიან გახარებული.
ის იყო მამა რომელიც თქვენთან ლაპარაკობდა.
ბატ. კანუ: დიახ, ის იყო მამა. ჩვენ ვიყავით ისე გახარებული, რომ სათჰია საი ბაბა რომლის ყოფნაში ღმერთის ინკარნირებად და მამად რომელმაც გამოგზავნა იესო ჩვენ გვქონდა რწმენა, მიგვმართავდა ზამბიაში წასასვლელად. ეს იყო არა ის რომ მას არ შეეძლო მოეცა ჩვენთვის ფულადი სახსრები, არამედ ეს იყო გამოცდა. ჩვენ ვიცოდით მაშინვე და ჩვენ გავაკეთეთ ზუსტად ისე როგორც მას უნდოდა რომ ჩვენ გაგვეკეთებინა. ჩვენ ასევე გავიხსენეთ ჰანუმანის და სხვა დიდი მოწაფეების ისტორია ისინი როგორ წავიდნენ შორეულ ქვეყნებში იმიტომ რომ უფალი იყო მათთან. ამიტომ ეს საკმარისი იყო ჩვენთვის. ჩვენ ვიცოდით რომ ბაბა იქნებოდა ჩვენთან ყველაფერში. როდესაც მან გვითხრა, “წადით ზამბიაში,” მან არ თქვა რომ იქ არ იქნება სიძლელეები. სიძნელეები არის სიცოცხლის ნაწილი.
ეს არის ჩემი გამოცდილება რომ როდესაც თქვენ აკეთებთ ღმერთის სამუშაოს თქვენ ხვდებით მეტ სიძნელეებს.
ბატ. კანუ: დიახ, მეტ სიძნელეებს, მეტ გამოცდებს. ჩვენ ვხარობდით მათი ყველა პატარა ნაწილით, ჩვენ ვიცოდით რომ უფალი ბაბა გვცდიდა ჩვენ.
თქვენი სკოლა მუდმივად იყო აღწერილი როგორც სასწაული სკოლა. ახლა გვითხარით ჩვენ რაიმე იმის შესახებ რატომ ეწოდა მას სასწაული სკოლა.
ბატ. კანუ: სკოლა განლაგებულია სოციალურად და ეკონომიკურად არახელსაყრელ მხარეში. ბევრ ბიჭებს ჰქონდათ წარუმატებლობა ეროვნული პირველდაწყებითი სკოლის 7 კლასის გამოცდებზე (წინაპირობა საშუალო სკოლაში გადასასვლელად). მათ განიცადეს წარუმატებლობა იმიტომ რომ იყვნენ გამცდენები, ცუდი დამსწრეები და ძნელად სასწავლებლები. ისინი იყვნენ დარჩენილები. აი ეს ბავშვები იყვნენ დაშვებული ნდოლას სათჰია საის საშუალო სკოლაში. ორი წლის შემდეგ და ეროვნული სკოლის მე-9 კლასის დამთავრების შემდეგ ისინი არა მხოლოდ იყვნენ მათ შორის ვინც მიიღო უმაღლესი ნიშნები ქვეყანაში, მათ ყველამ დაამთავრეს (100%). ეს წარმატება განმეორდა მოგვიანებით მე-12 კლასში გასული 10 წლისთვის. ისინი არიან ქვეყანის უმაღლესი განათლების სხვადასხვა ინსტიტუტებში. ეს არის “სასწაული” – “საის სასწაული”.
ეს რომელ წელს იყო? მე ვვარაუდობ რომ ეს იყო ღმერთის გეგმის ნაწილი.
ბატ. კანუ: ეს იყო 1994 წელს. ეს იყო სასწაულებრივი; ერი იყო განცვიფრებული. სკოლა, რომელიც იყო განთავსებული გაჭირვებულ ბავშვებიან სოფელში, როგორ მივიდა იქამდე რომ გამხდარიყო ასე კარგი! ეს არასდროს არ მომხდარა ზამბიის განათლების ისტორიაში. ეს ყველაფერი იყო ღმრთაებრივი გეგმის ნაწილი. ის ვერ მოხდებოდა სვამის ჩარევის გარეშე.
მე ვვარაუდობ არ არსებობს გასამრჯელო. თქვენ იღებთ რაიმე სუბსიდიას ხელისუფლებიდან?
ბატ. კანუ: გასამრჯელო არ არის არაფერი. ჩვენ ვითხოვთ მხოლოდ პატარა ვალდებულებას მიზნისთვის, მაგრამ არა სწავლის საფასურს. ეს არ არის ხელისუფლების სუბსიდია. სვამი არის ყველაფერის მომწოდებელი. ამიტომ, შედეგები არის ძალიან საკვირველი. ბავშვების ხასიათი არის გაუმჯობესებული და ისინი ხდებიან კარგი ბიჭები დროის მოკლე პერიოდში.
ეს სტუდენტები ახდენენ რაიმე გავლენას სახლში, თავიანთ ოჯახებზე?
ბატ. კანუ: დიახ. არსებობდა ბევრი გავლენა მათ ოჯახებზე. მე შემიძლია მოგცეთ თქვენ ორი მაგალითი. ბიჭმა დაჟინებით უთხრა თავის მამას წაეყვანა სათჰია საის სკოლაში ძალიან ადრე დილით იმიტომ რომ მას არ უნდოდა დაგვიანება. მისი სკოლაში დატოვების შემდეგ მამა წავიდა სამუშაოზე და ასე გააკეთა პირველად. ექვს თვეში მამა დააწინაურეს სამუშაოზე მისი პუნქტუალობისა და რეგულარობის გამო. ასევე მმართველმა დირექტორმა რომელიც ბოლო მიდიოდა სამსახურში დაიწყო თავისი შვილის მიყვანა სათჰია საის სკოლაში ადრე დილით (შვილის დაჟინებით), და ის ასევე გახდა პირველი ადამიანი თავისი ოფისის გახსნაში; მისი დაგვიანებები შემცირდა და ასე იყო ეს მის თანამშრომლებშიც. არსებობს ასეთი სახის ბევრი მტკიცებულება როგორც მშობლებიდან ასევე შვილებიდან. ბიჭებმა რომლებსაც არასდროს ჩვევოდათ სწავლა, დაიწყეს სხვებისთვის თქმა სახლში, რომ ესწავლათ და არ ეხმაურათ.
მე ვფიქრობ რომ ნდოლა არ არის დიდი ქალაქი. რამდენი არის მოსახლეობა?
ბატ. კანუ: ეს ფარდობითად საკმაოდ დიდია. მოსახლეობა არის დაახლოებით 250 000 ადამიანი. ჩვენ გვქონდა სკოლის შენობის არჩევანი ქალაქის ცენტრში ან ღარიბთა რაიონში. ამიტომ მე გავაგზავნე გენოვევა (ქ-ნი კანუ) ბაბასთან. მე უთხარი “გეთაყვა ჰკითხე მას ჩვენ სად უნდა განვათავსოთ სკოლა.” მან უთხრა, “წადით ღარიბთა რაიონში, ასწავლეთ მათ.”
და საკლასო ოთახის ინსტრუქციების გარდა თქვენ ასევე გაქვთ სოციალური მსახურება ან რაიმე მის მაგვარი?
ბატ. კანუ: დიახ. ჩვენ ძალიან ბევრს ვმონაწილეობთ საზოგადოებრივ სამუშაოში – ვეხმარებით მოხუცებს და ობლებს.
განა ეს საკვირველი არ არის გაიგო, რაც ბაბას შეუძლია შეასრულოს თავისი ინსტრუმენტების მეშვეობით. მოდით ვილოცოთ რომ ჩვენც ასევე შევძლოთ ვიყოთ ისეთივე საიმედო და უნარიანი მუშები ღმერთის დიდებისა და უკეთესი მსოფლიოსთვის.